Tre Systar (Drie zussen) - 1 - Sex Verhalen

Tre Systar (Drie zussen) - 1

... lachen. Ada zegt dan: ’Hij is een grappige man. Hij zei net, dat hij ook wel eens jong is geweest en dat het zonde zou zijn om zo’n goede jongen verloren te laten gaan.’

Ik lach en de meiden lachen met me mee. We wisselen telefoonnummers uit en ik weet nu al, dat me dit flink wat geld gaat kosten aan telefoonkosten. Dan horen we de speaker, dat we bijna zijn aangekomen en dat is het tijdstip, dat we afscheid moeten nemen. Ik heb mijn spullen allemaal al gepakt, maar de dames schijnbaar nog niet. Ik blijf achter en Henk wenkt me naar hem toe.

’Kom er even bij zitten, Roald. Dit is mijn vrouw Hilde.’

Ik begroet zijn vrouw door een hand te geven en complimenteer haar en ook Henk, dat ze er voor hun leeftijd nog best goed uitzien. Ze blijken allebei al ruim 60 te zijn, maar zo zien ze er zeker nog niet uit. Henk schrijft dan op een papiertje zijn adres en geeft het aan mij. Mijn telefoon krijgt dan opeens een hoop berichtjes en ik kijk dan even. Ik ben niet verrast als ik zie, dat het de drie zussen zijn, die me een hoop berichten sturen. Henk glimlacht en zegt: ’Dat gaat je een hoop geld kosten zo. Je zou er goed aan doen, om je hier een telefoonkaart te kopen, dat scheelt je enorm in de kosten.’

’Dat is een goed idee! Ik was me al zorgen aan het maken over de rekeningen, die me ...

... dan thuis te wachten staan.’

Ik neem dan kort daarna afscheid met de belofte, dat ik zeker op bezoek zal komen. Ik snel dan naar mijn hut toe, waar ik mijn koffer pak en loop dan naar het cardeck, waar mijn auto geparkeerd staat. Nauwelijks heb ik mijn koffer in mijn auto gepakt, of ik hoor mijn naam weer roepen. ’Roald!’

Ik kijk om en zie iets verder de drie zussen weer staan. Ze lopen weer naar me toe en Ad zegt me dan: ’We wilden je nog een goed welkom heten in Zweden en om zeker te weten, dat je ons niet vergeet, zullen we je een aandenken geven.’

Ze geeft me dan weer een paar zoenen op mijn wangen en eentje op mijn lippen. Het duurt even, voordat ze me los laat. Ester en Ingrid doen hetzelfde, alleen de zoen op mijn lippen is korter. Maar dan drukt Ada me een klein cadeautje in mijn handen. ’Dat mag je pas uitpakken, als we weg zijn!’

Ik neem het glimlachend aan, maar ben wel behoorlijk nieuwsgierig wat er dan wel niet in kan zitten. Dan moeten we ieder in onze auto’s gaan zitten, want de wagens beginnen te rijden. We zwaaien nog eens naar elkaar en dan rijden we ieder onze eigen weg. Even hoop ik nog, dat ze een eindje dezelfde richting op rijden, maar dat doen ze niet. Even twijfel ik nog, of ik ze zal volgen, maar doe het dan toch niet. Ik volg dan Zweden langs de westkust.