1. Jesse - 10


    Datum: 4-4-2020, Categorieën: Homo Auteur: Kevin-K, Bron: Opwindend

    Jaja, deel 10 alweer. Wederom bedankt voor jullie geweldige reacties! Het geeft mij goede moed! De grote vraag… Ralph…. Is hij net als Jesse?
    
    Deel 10
    
    Maandagochtend en ik haast me naar mijn locker. Snel pak ik mijn rugzak en skihelm welke ik aan mijn rugzak bevestig, ben al bijna te laat. Toch te lang staan praten met die liftbediende bovenaan de gondel, ik ben als een bezetene naar beneden geskied. (Ja, zonder helm, het liefst ski ik zonder maar als skileraar ben je verplicht deze te dragen.) Gehaast loop ik met mijn spullen langs mijn collega die de planning doet en zodra ze me in het vizier heeft wenkt ze me naar haar toe. ‘Jesse, er zijn wat verschuivingen geweest. Je hebt nu een groepje Nederlanders, die hadden om, als het even kon, een Nederlandse skileraar gevraagd. Ze hebben geboekt onder de naam “Waterman”.
    
    Ik knik naar mijn collega en vraag om hoeveel personen het gaat. Ze ritselt door wat papieren. ‘Twee mannen, twee vrouwen, nee wacht, twee mannen en één vrouw of…’
    
    Lachend wuif ik het weg. ‘Laat maar, ik zie het zo wel.’
    
    ‘Oké Jesse, succes.’
    
    Ik begroet haar doormiddel van mijn hand op te steken en loop naar het punt waar ze op me zouden moeten wachten. Tot mijn verbazing herken ik de skibroek en skijas van Ralph, naast hem staan zijn twee vrienden. Ze staan op de juiste plek, maar er zat toch een vrouw in het groepje? Ik loop naar ze toe en zeg. ‘Goedemorgen mannen, één van jullie toevallig met de achternaam “Waterman”? ‘Direct steekt Kees of ...
    ... Sven zijn hand uit. ‘Ik ben Kees Waterman.’
    
    Ik pak zijn hand aan. ‘Jesse Haring, ik ben jullie skileraar.’ Daarna reik ik mijn hand naar Sven. ‘Jij zal dan Sven zijn.’ Een glimlach verschijnt op zijn gezicht en hij bevestigd mijn vermoeden. Dan steek ik mijn hand uit naar Ralph. ‘Ha Ralph, lang niet gezien.’ Een flauwe glimlach verschijnt op zijn gezicht terwijl hij mijn hand schudt. ‘Vandaag warmer aangekleed hoop ik?’ vraag ik gekscherend wat een korte lach bij Kees oplevert. Iets wat beschamend bevestigd Ralph dat hij beter gekleed is. ‘Kom, dan gaan we naar de lift.’ Zeg ik snel en loop ze voor. Mijn hart maakt een vreugdesprongetje.
    
    Terwijl we in de redelijk korte rij van de gondel staan te wachten doe ik een snelle check van hun materiaal. Dit lijkt goed in de orde voor zover ik kan zien en even later zitten we met zijn vieren in de 8-persoons gondel. Kees zucht diep, doet zijn bril af en wrijft in zijn ogen. Lachend kijk ik naar hem. ‘Iets teveel gedronken gisteren?’ Sven en Kees lachen beide met kiespijn. ‘Ze hebben een kater.’ Zegt Ralph terwijl hij zijn bril even afzet.
    
    ‘Jij ziet er anders ook niet echt uitgeslapen uit.’ Zeg ik als ik zijn wallen onder zijn ogen zie. Er verschijnt een lach op zijn gezicht. ‘Deze heren hebben me wakker gehouden met hun keiharde gesnurk.’
    
    Sven neemt direct het woord. ‘Je had ook bij Jesse in zijn bed kunnen kruipen.’ Kees lacht hard terwijl hij zegt: ‘Dat had Ralphje in ieder geval niet erg gevonden.’ Als ik verbaasd naar ...
«1234...8»