We gaan rennen ma! - Sex Verhalen

We gaan rennen ma!

Meteen na het opstaan even een beetje drinken, trainingspak aan en tenslotte mijn hardloopschoenen.

Elke ochtend liep ik, Evert-Jan, 19jr, exact 5 km heen en 5 km terug en ’s-avonds na het werk herhaalde dit zich. Het parcours liep ik, in weer en wind 2x dagelijks en dit al 2 jaar .

Dit was voldoende om mijn condities op peil te houden omdat ik naast dit ritueel ook op de maandagen, woensdagen en zaterdagen een intensieve vechttraining volgde.

Ik had hiermee geen verder doel, het was begonnen op uitnodiging van mijn buurman die een sportschool had en omdat ik wel wat in beweging kon komen heb ik de uitnodiging aanvaard maar dat is ondertussen volledig uit de hand gelopen.

Toen ik mijn loopschoenen dichtknoopte kwamen mijn ouders de keuken in en begonnen met de koffie toen ik na een korte groet vertrok.

Bij thuiskomst stelde ik mijn vader voor om ook maar eens in beweging te komen maar dat stuitte al direct op intern verzet. “Niets aan doen E.J.! Moet ie dan maar zelf weten” dacht ik en besloot maar om meteen onder de douche te duiken terwijl mijn moeder, Charlotte, 37jr, mijn eten klaarzette.

“Ma, nu pa niet wil meelopen vraag ik aan jou of je zin heb om met me mee te gaan. Ook voor jouw zal het eens tijd worden dat je in beweging komt” stelde ik zonder omweg maar direct voor.

“Ik volg het voorbeeld van je vader. Ik ga echt niet lopen terwijl ik net mijn bed uitkom, dus je moet het in te eentje doen” wimpelde ze mijn verzoek af.

“Als we nu eens ...

... ’s-morgens geen 10 km rennen maar 5, dan kan je je conditie opbouwen en voel je je een stuk prettiger” gaf ik maar aan.

De volgende ochtend dus weer de 10 km, zonder vader en zonder moeder en als een weesje rennend over de wereld. Daarna onder de douche en vanzelfsprekend stond mijn eten klaar.

“Ik wil het wel een keer proberen die 5 km” sprak mijn moeder maar of ik dat nu in de ochtend of laat in de middag wil weet ik nog niet. Daar ga ik over nadenken en als ik het weet dan loop ik een keer met je mee.

Drie dagen later maakte Ma inderdaad aanstalte om zich om te kleden en gleed uit haar slaapkleding in een t-shirt en trainingsbroek. Haar oude gympen brachten uitkomst.

Om haar te begeleiden was mijn tempo drastisch naar beneden bijgesteld, dit om haar niet te ontmoedigen maar ik moest bekennen dat de conditie van mijn moeder beter was dan ik me ooit had voorgesteld.

Bij terugkomst was ik dan ook vol lof over haar en complimenteerde haar duidelijk richting mijn vader.

“Wauw Ma, dit had ik dus niet verwacht maar dat ziet er veelbelovend uit wanneer we elke dag samen gaan lopen”.

“Ik loop alleen in de ochtend met je. ’s-Avonds ga je maar alleen. Dit is voor mij meer dan genoeg” hoorde ik haar zeggen.

“Is goed. En wil je vaker lopen dan hoor ik het wel. Gezellig!” gaf ik aan.

Na enkele weken was de conditie van mijn moeder behoorlijk opgebouwd en liepen we samen de 10 km. Elke dag. Maar plotseling ging Ma ook mee in de avond. Meer dan 5km liep ze ‘s-avonds ...