Housewarming - 3 - Sex Verhalen

Housewarming - 3

Even keek ik door het keukenvenster. De tafel was gedekt, maar Bart was nergens te zien. Snel, voor hij tevoorschijn zou komen, nam ik in mijn berging mijn volgende troef: een flesje witte wijn. Die had ik me in het warenhuis, op goed geluk, door een toevallige voorbijganger laten adviseren. Daarna vulde ik nog een karaf met kraanwater. Dit alles plaatste ik samen met vier mooie glazen op een ovale zilveren plateau en liep er gewichtig meer naar buiten. Daar tussen de verwilderde struiken, merkte ik Bart op. Hij keek aandachtig in het rond maar scheen me niet te zien. In zijn hand hield hij, zag ik, zijn slappe piemel vast. Bedachtzaam keek ik vanaf de tafel, naar het vreemde tafereel. Opeens manier slingerde hij plots zijn pik in het rond en realiseerde ik me dat hij had staan plassen. Vol van verbazing viel mijn mond een stukje open. Net op dat moment zag hij me kijken en kwam glimlachend naar me toe. ‘Hé vreemde struikrover, wat deed je daar?’ vroeg ik knipogend en zag hoe hij zijn schouders ophaalde ‘Oh gewoon even rondgekeken. Dat tuinhuis van je ziet er best mooi uit met al die klimop er rond. Maar binnenin ziet het er niet echt meer veilig uit!.’ Kort knikte ik en zei toen glimlachend ‘Heb je er eens tegenaan gepist?’ terwijl ik water en wijn inschonk. Even keek Bart me verbaasd aan maar hij zei toen nuchter wijzend ‘Nee, dat was tegen die brandnetels. Je zal er een hele kluif aan hebben om die te bestrijden. Het zijn geen jonge bladeren meer, ze kunnen best prikken!’ ...

... Het leek alsof hij zich totaal niet schaamde. ‘Let dan maar op dat je die piemel van je niet netelt!’ zei ik ietwat lacherig. Bart die kort over zijn eikel streek zei ‘Dat is precies al gebeurt, maar niet van de netels.’ Zijn eikel zag behoorlijk rood merkte ik op. ‘Ik ken het gevoel...’ zei ik terwijl ik zacht over mijn branderige schaamlippen streek. Even bekeken we elkaars intieme delen. Tegelijk glimlachten we naar elkaar en gingen aan tafel zitten.

Bart schepte zichzelf pasta op en begon te eten. Hoewel ik zelf ook at, wachtte ik vol ongeduld zijn reactie af. Op Barts geknabbel na bleef het stil en ik merkte hoe hij eerst met een slok water zijn mond spoelde. Pas daarna dronk hij van de wijn. Daarna nam hij nog een hap en knauwde daar langgerekt op. Uiteindelijk hield hij zijn vuist voor zijn mond in aanloop naar wat te zeggen. ‘Wel Eva, ik moet eerlijk zeggen dat ik dit niet verwachtte. Maar het is echt lekker, fris en zomers! Net wat ik op een dag als vandaag zou willen eten. Je hebt erg je best gedaan en het is met liefde gemaakt, dat proef ik wel! En ook de wijn die je erbij serveert is perfect gekozen. Niet te fruitig, maar ook niet overdreven droog.’ Al zijn woorden kwamen stevig aan. Rillingen voelde ik over mijn rug en merkte dat het me zelfs lichtelijk ontroerde. Net omdat ik wist dat het van hem erg speciaal was. Hij had niet voor niets zo lang in de voedingssector gestudeerd. Met veel smaak at ik nu ook zelf verder. We praatten een tijdje over het werk dat ...