Jeroen en Lydia, onze beste vrienden - Sex Verhalen

Jeroen en Lydia, onze beste vrienden

... doen, Menno?”

“Het begin ziet er goed uit” plaagde ik terug.

“Op naar het vervolg dan” zei Lydia en op hetzelfde moment liet ze haar hand achter mijn broeksband en omlaag glijden waar ze uitdagend over mijn harde lul wreef. Als vanzelf bracht ik mijn gezicht naar het hare en onze monden vonden elkaar. Het voelde vreemd om na zoveel jaren met alleen Renate gezoend te hebben nu opeens een andere vrouw te kussen. Lydia had, anders dan mijn eigen vrouw, dikke, volle lippen die ze héél zachtjes tegen de mijne drukte. Haar tong daarentegen ging wild tekeer. Het voelde vreemd, opwindend en eigenlijk heel vanzelfsprekend en vertrouwd. Ook Jeroen en Renate hadden elkaar gevonden in een gepassioneerde kus en Oeps!, ook in de broek van Jeroen stak een vrouwenhand, de hand van mijn vrouw wel te verstaan. Een subtiele, licht steek van jaloezie maakte snel plaats voor opwinding. De sensuele tong in de zachtjes kauwende mond van Lydia zorgde er voor, samen met haar rechterhand, dat mijn pik bijna uit mijn broek knalde! Gedachten als ‘waar gaat dit naartoe’ en ‘dit zijn onze buren, onze vrienden….’ schoten door mijn hoofd maar verdwenen ook weer onmiddellijk. Dit voelde weliswaar nieuw, maar degenen waarmee Renate en ik stonden te zoenen waren ons heel dierbaar en het voelde meer dan goed dat we nu ook elkaars lichamen en driften zouden leren kennen. Er was geen enkele ruimte voor twijfel!

Plotseling trok Lydia haar hand uit mijn broek en stopte met zoenen.

“Ik wil even iets ...

... zeggen” zei ze. “Dit hebben Jeroen en ik nog nooit eerder met iemand gedaan maar we hebben het wel samen al vaker over jullie gehad. Dat we dit willen bedoel ik. Wij denken echt dat jullie de uitzondering zijn. Jullie vriendschap voelt vertrouwd en Jeroen en ik houden echt van jullie.

We hebben de berichtgeving over de journaliste aangegrepen om vanavond het één en ander in scène te zetten, dat voelde wel een beetje stiekem, maar het doel heiligde de middelen.

Wij zouden het super vinden als we jullie hier in mee krijgen dus lijkt me dit het juiste moment om te vragen wat jullie er van vinden. Voelen jullie hetzelfde…. gaan we nu door.….of blijft het hierbij?

Ik wil geen ongemakkelijke toestanden, er is nog niets gebeurd en wat jullie ook beslissen, onze vriendschap gaat wat ons betreft nooit meer stuk”.

Hier zweeg Lydia. We keken met z’n vieren om beurten elkaar glimlachend aan. Jeroen en Lydia wachtten op een antwoord en ik keek naar Renate. Haar gezicht sprak boekdelen en haar blik zei me ‘ja hoor, waarom niet’. Omdat het hier om een andere kwestie ging dan ‘neem ik de rode of de blauwe trui?’ wilde ik wel zekerheid. “Ik ben verbaasd over mijn eigen reactie”, begon ik. “Wat er zojuist gebeurde voelde voor mij goed. Ik voel me niet schuldig of zo en het voelt voor mij eigenlijk als een vanzelfsprekende, volgende stap in onze vriendschap, wat vind jij Renate?”

“Ik probeerde me daarnet al voor te stellen waar het naartoe zou gaan en ik merkte dat ik er naar ...