Kantoorliefde - Sex Verhalen

Kantoorliefde

Paul las de nota die hij zojuist had opgesteld nog eens goed door, en drukte vervolgens op verzenden. Hij keek op de klok. Het was nu tien voor vijf. Te laat om nog aan iets nieuws te beginnen. Maar hij moest tot vijf uur op zijn werkplek blijven zitten in de kantoortuin. Daarom vulde hij de tien minuten die er nog restte voor hij naar huis mocht met het kijken naar Sue Lee van Vliet, die schuin voor hem zat.

Sue Lee werkte sinds twee maanden bij het bedrijf. Ze was 22 , van Koreaanse afkomst en als baby door een Nederlands stel geadopteerd. Vandaar haar Koreaanse voornaam en Nederlandse achternaam.

Sue Lee was klein en tenger. Ze had een dikke bos glanzend zwart haar, dat tot haar middel kwam, en mooie bruine ogen en een licht getinte huid.

Sue Lee droeg een mantelpakje met een vrij kort rokje, een witte bloes en een zwarte sierpanty. Ze had het jasje van het mantelpakje uit gedaan en over haar bureaustoel gehangen. Ze had haar zwarte pumps van haar voeten getrapt en zat met één been onder haar gevouwen op de bureaustoel ingespannen naar het beeldscherm op het bureau te turen, terwijl ze driftig op en neer scrolde.

Paul staarde naar de kleine voet, in zwart nylon gehuld, die naar achteren stak. Zo kon alleen maar een vrouw aan haar bureau zitten, dacht hij.

De klok tikte de laatste minuten weg, en om vijf uur sloten de collega’s hun computers af, en trokken hun jassen aan om naar huis te gaan. Ook Paul sloot zijn computer af. Hij zag dat Sue Lee ijverig ...

... doorging met op neen scrollen.

“Het is vijf uur. We mogen naar huis. Morgen weer een dag.” zei Paul.

“Deze offerte moet vandaag nog de deur uit.” zei Sue Lee, “Maar er zit een fout in, waardoor ik op een veel te hoog bedrag uitkom. Maar ik kan niet ontdekken waar de fout zit.”

“Zal ik even kijken ?” vroeg Paul.

“Graag.” zei Sue Lee, en ze stond op om plaats te maken voor Paul.

Paul las de offerte goed door, keek naar de bedragen, en zei toen:”Ik zie het al. Hier zijn het aantal en het artikelnummer verwisseld. Daardoor kom je veel te hoog uit.”

Hij herstelde de fout, en zag dat eindbedrag op de offerte nu een normaal bedrag was. Hij drukte op verzenden, en zei:”Ziezo, dat is ook weer opgelost.

Het was inmiddels kwart over vijf, en de kantoortuin was op hun twee na leeggestroomd.

“Bedankt, je hebt mijn leven gered.” zei Sue Lee, die op kousenvoeten naast hem stond, zodat ze nog een stuk kleiner was dan met haar schoenen aan.

Paul lachte, en zei:”Nou, je wordt hier heus niet omgebracht vanwege een foute offerte, hoor.”

“Nee, maar ik denk niet dat mijn contract verlengd wordt volgende maand, als ik mijn werk niet op tijd afkrijg, of teveel fouten maak. Dus ik weet niet hoe ik je moet bedanken.” zei Sue Lee

“Hmm, ik weet anders wel iets.” zei Paul.

“Wat dan ?” vroeg Sue Lee.

“Ik zou heel graag een zoen van je willen.” zei Paul.

“Oh, nou, die kan je krijgen, hoor.” zei Sue Lee.

Ze ging op zijn schoot zitten, sloeg een arm om zijn nek en ...