Mini - 100 - Sex Verhalen

Mini - 100

... diep in de ogen. “Jij en ik zijn voor elkaar bestemd, Jolientje. We spreken dezelfde taal, we hebben dezelfde instelling, we zijn soulmates. Dat is deze maanden alleen maar versterkt. En onze families hebben dezelfde instelling. Niet alleen onze ouders, maar ook onze broers en zussen. Ook die zijn soulmates van elkaar…”

Ze leunde tegen mijn schouder. “Ja. Heerlijk. Ik heb er twee heerlijke zussen bij en jij twee broers waar je een goeie band mee hebt, En wij allebei een extra stel lieve ouders…” Ik vulde aan: “En in Gorinchem een aantal hele goede collega’s en vrienden. Mijn Piraten zijn méér dan collega’s voor me. En Fred… Nou ja, Fred is een hoofdstuk apart.” Joline giechelde. “Zeker weten. Ik ben héél benieuwd naar de verhalen van de afgelopen twee weken in het Backoffice. Er zal wel weer veel gelachen zijn…

Ze keek me aan. “Ik heb een idee! Is het wat om ook het Backoffice met partners hier eens uit te nodigen? Over een week of twee, op een vrijdagavond? Jij hebt dat toen met de Piraten gedaan; dat heeft de band tussen jullie nóg verder versterkt, heb ik van Henk en Henry gehoord.” Ik dacht even na. “Goed idee. Gonnie, Erica en Denise zijn leuke meiden; hun echtgenoten ken ik niet, maar ik neem aan dat dat ook wel zal klikken. En anders neemt Fred ze wel onderhanden…” Ik knikte lachend. “Ja, dat zal best… De vriendin van Fred ken ik ook niet, maar die zal ook wel benieuwd zijn naar de nieuwe collega’s van haar grote vriend. En Henry! Henry moet ook meekomen met ...

... Angelique natuurlijk… En Marion. Die is dan de enige zonder partner. Nou ja, dan kan ze mooi helpen met opdienen en de afwas.”

Joline keek me aan. “Wéér een lesje nederigheid, meneer Jonkman?” Ik werd even serieus. “Misschien wél, schat. Ze heeft de afgelopen jaren in de veronderstelling geleefd dat de wereld om haar draaide; ze is nu in een omgeving waar ze deel uitmaakt van een team. Dat doet ze aardig, volgens Angelique, maar op zo’n feestje staat ze plotseling alleen. Tussen mensen die allemaal een partner hebben. Misschien gaat ze dan eens ook op dát gebied nadenken. Dat het tijd wordt om eens te zoeken naar een serieuze partner, en niet alleen een jochie-voor-één-nacht.”

Joline haalde haar schouders op. “Kees, ik ben hoofd Backoffice. Geen psycholoog. Wat zij met haar privéleven doet, moet ze zelf weten. Ja, we hebben haar uit de shit gehaald en daar ben ik best trots op, maar de rest moet ze zelf doen.” Ik schudde mijn hoofd. “Niet helemaal waar, schatje. Weet jij nog die citaten van Theo, over het welzijn van de medewerkers? Die gelden ook voor haar.” Joline haalde haar schouders op. “Kees, ik hoop dat ze normaal blijft doen. Als ze buiten de DT-deur een leuke partner vindt: Prima, dan ben ik blij voor haar. Voor de rest ga ik me niet in haar privéleven mengen. Tenzij dat ze daartoe aanleiding geeft.”

Ik pakte mijn telefoon en keek in de agenda. “Vrijdag over twee weken… Hmm, zou kunnen. Hebben we nets gepland, behalve…” Ik knipoogde en Joline zuchtte. “Ja hoor, ...