Gastvrouwen In Huis - 1 - Sex Verhalen

Gastvrouwen In Huis - 1

Als jongere broer van twee mooie, oudere zussen is het leven niet altijd even makkelijk. Zussen? Ja, een ééneiige tweeling, Gonnie en Annet. Krullende, rossige haren, bruine ogen, allebei even lang, iets meer dan 1,80 meter, slank en met een prachtig figuur. Twee jaar ouder dan ik en soms bloed-irritant.

In hun middelbare schooltijd kwamen er regelmatig ‘vriendjes’ langs, die twee weken later plotseling ‘vriendje’ van de ander waren. Wat natuurlijk de nodige spanningen met zich mee bracht: krijsende meiden, dichtslaande deuren, boze ‘ex-vriendjes’ en onze moeder die soms het vriendje in kwestie hardhandig de deur uitwerkte. Wat weer een reactie van één van mijn zussen veroorzaakte…

Beide dames studeerden nu sinds bijna twee jaar in Utrecht en woonden daar samen in één appartement. Dat kwam de rust in huis wel ten goede. Mijn moeder “Ma” en ik konden goed met elkaar opschieten. Mijn ouders waren een jaar of tien geleden gescheiden toen Ma er achter kwam dat haar man meer tijd doorbracht in het bed van een jonge vrouwelijke collega dan bij haar. Ik snapte het nog steeds niet, want ook mijn moeder was, ondanks haar 45 jaar, nog steeds een bijzonder knappe vrouw: even lang en slank als haar dochters, ook rossig en met een verblindende glimlach. Ze kon, met behulp van een beetje make-up zó voor een wat oudere zus van de tweeling doorgaan.

In het weekend kwamen de zussen meestal thuis. “Even uit de studentensfeer”, zeiden ze dan. Ze plaagden hun jongere broertje dan ...

... regelmatig. Inderdaad was het de laatste twee jaren van ‘pesten’ overgegaan in ‘plagen’. Toen ze nog op school zaten, was ik, twee jaar jonger, een dankbaar onderwerp voor hun scherpe opmerkingen en soms: hun nagels.

De laatste twee jaar was dat minder geworden. Nou ja, ik was ondertussen ook wel wat veranderd: drie jaar geleden was ik nog een puistige puber met een slungelig lichaam; nu was ik ruim achttien en dankzij waterpolo en de trainingen daarvoor behoorlijk wat breder geworden. En gelukkig waren de puistjes ook verdwenen.

Als Gonnie en Annet op vrijdagavond thuiskwamen uit Utrecht was het nu meestal gezellig. Hun thuiskomst was ondertussen een soort ritueel geworden: Ze deden de deur open, stapten naar binnen, begroetten Ma en keken dan naar mij. “Rickie… Ben je niet blij om ons weer te zien?” Ik antwoordde dan elke keer: “Shit. Is het weer zover? De badkamer het hele weekend weer bezet, tutjes?”

Ze liepen dan quasi-boos op me af en het eindigde met een stoeipartij. Daarna dronken we samen koffie en kregen Ma en ik de laatste smeuïge verhalen uit Utrecht te horen.

Vijf weken geleden ging het iets anders. Tijdens de eerste kop koffie op vrijdagavond kondigde Ma aan dat ze voor haar werk een paar weken naar Amerika moest. Ze was manager bij een Amerikaans softwarebedrijf. “Een paar weken? En hoe moet dat dan met ons kleine broertje?” Ma keek de zussen aan. “Die vertrouw ik aan jullie toe. Het is in de vakantie, dus óf jullie komen die weken thuis, óf hij komt naar ...