1. Vadertje Lief - 1


    Datum: 18-3-2020, Categorieën: Familie Auteur: PeterNH71, Bron: Opwindend

    ... maar eens de juiste plek vinden om het vliegtuig te vinden en zo. Dat gaat allemaal vlot en wordt waar nodig is ook vriendelijk geholpen. Een baliemedewerker is zeer vriendelijk en legt me prima uit hoe alles verder werkt. Hij heeft een wat vrouwelijke touch wat heel prettig is, en mij vertrouwen geeft om de reis goed te gaan voeren. Als we opstijgen in het vliegveld ben ik wat angstig, want dit is wel veel geweld op eens. De druk op je oren, de snelheid en het idee dat je loskomt van de aarde. Het geeft een angstig of misschien spannend gevoel in mijn buik. Ik zit naast een vriendelijke man die een praatje met me maakt. Hij zou, als ik het zo inschat, mijn vader kunnen zijn kwa leeftijd. Hij lijkt niet op mijn vader, deze man is krullend blond en heeft grijs blauwe ogen. Ik voel enige rust van hem uitstralen wat nu wel prettig is. Ik maak voorzichtig een grapje waar hij zowaar om moet lachen. Hij vraagt wat ik na dit jaar ga doen en naar eer en geweten antwoord ik dat ik dat nog niet weet. Ik heb me zo op het halen van mijn diploma gestort dat ik niet nagedacht heb wat ik nu ga doen. Daar ga ik eens goed over nadenken tijdens mijn vakantie. Lijkt me een goed plan, zegt de man naast me. Ik ben benieuwd wat het gaat worden.
    
    We zetten de landing weer in en ik krijg van het landen een vreemd gevoel in mijn buik. Een warm gevoel, zeker niet onprettig. Niet zo lekker als wanneer ik in mijn bedje met mijzelf speel, maar het lijkt er wel op. Ik kijk vluchtig even om mij heen of ...
    ... niemand ziet dat mijn tepels reageren op dit gevoel, maar iedereen is druk met zichzelf bezig gelukkig. Met een flinke bonk staan we weer op de aarde waar ik erg blij mee ben.
    
    Het duurt voor we het vliegtuig uit mogen, maar eenmaal buiten loop ik snel naar de aankomsthal. Daar zie ik pap al staan. Gebruinde kop, korte donkere krulletjes en een wit shirt over zijn brede schouders. Natuurlijk in zijn onafscheidelijke korte broek. Volgens mij heeft hij sinds hij hier in Peille, in de buurt van , woont nooit meer een lange broek gedragen. Ik kan een sprongetje niet onderdrukken en ben zeer blij pap weer te zien. Het is al zeker drie maanden geleden dat hij in Nederland was en dat vind ik wel heel erg lang. We omhelzen elkaar lang en intens. Heerlijk om weer even aan hem te ruiken en hem te voelen. Ik voel me intens gelukkig en met wat moeite maakt pap zich los uit mijn omhelzing. Hij neemt als een echte heer mijn koffer over en al kletsend over de reis lopen we richting de parkeerplaats waar we in zijn auto stappen. Met de wind in mijn haren en een zonnebril op rijden we vanaf Nice Airport naar de woning van pap, zo’n drie kwartier. We blijven kletsen, ik heb ook zo veel aan pap te vertellen. En hij luistert trouw, is geïnteresseerd en stelt ook de juiste vragen. Als we het dorpje inrijden herken ik hier en daar wel wat. Het is al lang geleden dat ik hier ook was. Samen met papa ook. Toen met de auto hier heen gereden, en later ook weer terug. Het was dat hij hier toen een jaar ...