KWOW: Stella - Sex Verhalen

KWOW: Stella

... wit uitsloeg daardoor. Stella keek vervolgens naar het zeer gespierde, maar vooral zwaar gehavende lichaam van de trol. Trollen konden blauw zijn, maar zijn huid was van een kleur blauw die haar langzaam maar zeker de goeie weg opstuurde. Vol met littekens. Oude wonden van oude oorlogen. Maar dat wist ze niet. De troll gromde vermoeid en pakte de fles, en zette die aan zijn mond. ,,Ik heb je nodig.’’ Zei hij daarna. Zijn ogen keken haar doods aan, maar doordringend. ,,Je bent een Death Knight, niet?’’ Vroeg ze hem toen direct met enige spanning in haar stem. Hij grijnsde naar haar. ,,En wat ga je daar aan doen dan, Paladin?’’ vroeg hij haar wat venijnig. ,,Nou, niets.’’ Zei ze meteen wat verwaand. ,,Jullie zijn toch min of meer geaccepteerd nu?’’ Ging ze dan ook vertwijfeld door. De troll grinnikte nu wat meer naar haar. ,,Wat is je naam?’’ Vroeg hij haar dan. ,,Stella. Jij?’’ Het jonge elvenmeisje voelde zich opeens een stuk minder onaangenaam bij dit figuur. Alsof ze niet doorhad dat ze door een vreemde mee naar een kamer was genomen ergens achter in de herberg… ,,Iedereen noemt me Cool. Mijn echte naam is al lang verloren.’’ Zei hij dan cooltjes. ,,Frost?’’ vroeg ze dan, en hij knikte meteen. ,,Je kent ons dus.’’ Zei hij dan zachtjes, doelende op haar herkenning van zijn specialisatie. ,,Moest over jullie leren.’’ Zei ze dan snel. ,,Maar niet alles hebben ze je geleerd.’’ Zei hij haar snel. ,,Zo weet je niet dat jonge meisjes opgeleid in het heilige Licht, verdoemde ...

... zielen als ik zelf kunnen helpen. Kunnen laten voelen.’’ Zei hij haar dan zacht met nog altijd die doodse blik. Hij liet er geen gras over groeien en het was duidelijk dat alles voorbedacht was. Stella slikte nu weer. ,,Niet.’’ Zei ze alleen zachtjes. Ze geloofde het niet. ,,Oh, jawel… heel simpel.’’ En de trol kwam wat overeind en op handen en voeten kroop hij behendig op haar af. Op handen en voeten was hij al langer dan haar. ,,Ga zitten.’’ Zei hij dan dwingend, en zwak als Stella was, ging ze meteen op de grond zitten. De troll kroop wat verder op haar af en naderde met zijn grove gezicht en rook aan het meisje. ,,Hmmm, ik kan weer ruiken.’’ Zuchtte hij dan opgelucht. Stella wist ze zich eigenlijk geen raad en hield zich maar stil. ,,Ik voel weer. Langzaam… Maar zeker…’’ Ging de troll door in zijn eigen wereld. Hij liet zich achterover vallen op zijn gatje en plofte voor haar neer. ,,Au…’’ gniffelde hij dan. ,,Ik voel weer…’’ Hij keek haar nog altijd met die holle ogen aan. Dat zou nooit veranderen. ,,Dankje.’’ Zei hij zelfs nu. ,,Voel me bijna weer levend.’’

Stella keek om zich heen, en nu was het beeld duidelijk. Ze wist wat deze troll was nu. Al wist ze niet helemaal waar hij het over had zojuist. ,,Ik wacht al zo lang…’’ Bracht hij nog wat weemoedig uit. ,,Ik… je moet me helpen.’’ Bracht hij dan nog snel uit daarna. ,,Alsjeblieft, je moet me helpen. Als je bent wie ik denk dat je bent, dan kan je niet anders.’’ Hij pakte haar bij haar pols met zijn enorme hand en Stella ...