Ik word er moe van - Sex Verhalen

Ik word er moe van

Ik word er moe van.

Ik word er moe van. Elke dag dat ik de hond uitlaat en dat is drie keer per dag, hobbelt ze achter me aan. Mijn hond, een geweldig gezellige teef, komt dan tot niets. Elke keer als ze haar behoefte moet doen, zit ze kwispelend te kijken naar die andere hond. Ik werd het zo zat, dat ik deze hond begon te volgen en binnen twee dagen wist ik in welk huis ze behoorde.

De volgende dag was het weer raak en in woede ontstoken, belde ik, nadat ik mijn hond had thuisgelaten, aan.

Na lange tijd, een tweede keer gebeld, werd er eindelijk open gedaan. Een verschrompeld wijfje begon meteen tegen me te bitsen. “Wat doe je hier?´Hebt (ja, haar taalgebruik was enorm) u premissie om hier binne te kome valle. Alhoewel ik steeds woedender werd, bleef ik maar beleefd en vroeg haar vriendelijk of ze haar hond niet los wou laten lopen. Ze keek me minachtend aan en zei: “dies niet van mijn, dies van me dogter”. “Kan ik die dan even spreken”: vroeg ik vervolgens. Dat was niet mogelijk want ze was aan het werk en zou pas tegen zes uur thuiskomen.

Gewacht tot half zeven, want dat krengetje vertrouwde ik van geen (centi)meter. Maar toen ik aanbelde deed het vreselijke, zo te zien, demente wijfje open en gelukkig, was haar dochter thuis. Deze kwam snel naar de deur en daar stond opeens een pronkjuweel onder de vrouwen. Ik schoot in de slappe lach, want dit was het laatste dat ik vermoed had. Ze keek me even aan en begon de deur te sluiten. Net op tijd kon ik nog roepen ...

... dat ik hier niet voor niets kwam. Ze opende de deur weer op een kiertje en vroeg me waarvoor ik dan kwam. “Jouw hond”: zei ik. “Ik heb er vreselijk veel last van. Je laat haar maar buiten lopen en het zal wel goed komen.” Verbaasd keek ze me aan. “Ik heb geen hond, alleen mijn moeder heeft er één” Ik beschreef de hond en ze moest beamen dat het haar moeders hond was. “Waarom ontkent ze dan dat het haar hond is?” Na wat slikken, kwam het hoge woord er uit. “Mamma is wat aan het dementeren, daarom woon ik hier in plaats van in mijn eigen woning”. Stamelend bood ik haar mijn excuses aan en droop naar huis af.

Een uur later werd er gebeld; ik deed open en daar stond zij. Ook ik wil je mijn excuses maken, maar ik was wat opgefokt. Ik nodigde haar naar binnen en na vijf minuten leek het alsof we elkaar al jaren kenden. “Word tijd dat we elkaars naam weten”: zei ik tegen haar, “ik heet Jules en jij?” Ze heette Chris en voluit Christiana, Dorien, Aafje. Mijn hemel, een hele politieke partij. Uit haar blijk kon ik aflezen dat ze deze grap al honderden malen had gehoord. Wijselijk besloot ik hier niet verder op door te gaan.

Ik vroeg haar waar ze de hond had gelaten. Het antwoord was niets verhullend: “Thuis “: zei ze, “want mijn poesje kreeg last van speciale jeuk”. “Moet ik het even nakijken”: vroeg ik zogenaamd onschuldig. Met gretige ogen zei ze dat ze dat wel prettig vond. “kleed je maar uit en dan zal ik alles controleren”.

Zonder enige schroom trok ze al haar kleren uit; ...