Harry Potter 2: Vrienden voor het leven - Sex Verhalen

Harry Potter 2: Vrienden voor het leven

Excuses voor de titel van het vorige verhaal. Pas nadat ik het verhaal had verstuurde ontdekte ik dat ik de titel nog niet af had gemaakt. Voortaan schrijf ik trouwens onder het pseudoniem K.J., voor de duidelijkheid.

Dit verhaal speelt zich rond hetzelfde tijdstip af als deel 1.

'Wat lees je daar?' Vroeg Ron die samen met Harry op zijn bed lag.

'Spreukenboek. Gekregen van Hermelien.' reageerde Harry. 'Niet echt interessant.'

'Tja, jij krijgt tenminste iets nuttigs van Hermelien. Wat ik al jaren wil gaat al jaren fout... Wel vreemd dat je een boek hebt gekregen van haar. Ik bedoel, ze is een studiebol maar ze weet dat wij dat toch niet zijn? Misschien zit er een geheime boodschap in...'

Harry zuchtte. Als het om Hermelien en Harry ging werd Ron altijd paranoïde.

'Laat me niet lachen. Laat me nu alleen, misschien steek ik dan nog wel iets van dit boek op.'

Ron snoof en stapte van zijn bed af. Hij liep de kamer uit en kwam langs Ginny's kamer toen hij de trap af wilde lopen.

'Zet die muziek zachter!' schreeuwde Ron. Ginny schold hem boven het lawaai uit en Ron stampte nijdig naar onder.

Ron keek uit het raam naar buiten. Daar zat ze. Hermelien. Al jaren was hij stiekem verliefd op haar. Het feit dat ze nu ook nog bijna een echte vrouw was geworden maakte het alleen maar erger. Haar bruine, krullende haren, donkere bruine ogen en stevige borsten maakte zijn hoofd helemaal gek. Ze zat in kleermakerszit op het gras iets te schrijven. Vast iets met de ...

... studie, dacht Ron. Laat ik haar eens gaan helpen. Natuurlijk was het niet echt te bedoeling haar hulp te bieden, maar om eens een kans te maken bij haar. Diep in zijn hart wist hij toch dat het zou mislukken. Maar Ron was moedig en een doorzetter. Hij was niet voor niets bij Griffoendor ingedeeld, bekend om hun dapperheid.

Ron liep de tuin binnen. Hermelien keek op en glimlachte. 'Ha Ron. Hoe gaat het?'

'Het gaat wel. Verveel me.' zei Ron en hij ging languit op het gras liggen. Hermelien volgde zijn voorbeeld en Ron voelde even kippenvel.

'Ik heb nagedacht.' zei Hermelien na enkele seconden stilte.

Dat is wat nieuws, dacht Ron, zonder het hardop uit te spreken.

'Al die ruzies die wij al die tijd maar hebben... Harry heeft het al zo moeilijk en hij lijdt er duidelijk over. We moeten het eens voor eeuwig en altijd goed maken.'

Dat klonk goed in Ron's oren. 'Zweren we erop?' suggereerde hij.

Hermelien keek hem schamper aan. '''Erop zweren'' heeft geen zin. Zo weet ik niet meteen dat ik je kan vertrouwen. Iedereen kan “erop zweren”'

'Je bent toch zo slim? Hoe wil jij dan voor zorgen dat er een eind aan komt?'

'Bedankt voor het vragen. Er is een eeuwenoude methode in de tovenaarswereld om een eeuwige vriendschap af te sluiten. Als je het eenmaal gedaan hebt kun je niet meer terug. Weinig mensen weten ervan. Ik las het in de verborgen afdeling van de schoolbieb.'

'En wat mag dat dan wel zijn?'

Hermelien sprong ineens uit het niets op Ron af.

Ron ...