De Leerling - 7 - Sex Verhalen

De Leerling - 7

De stilte is bijna hoorbaar en ik kuch ongemakkelijk omdat ik me niet echt een houding weet te geven. Zijn ogen kijken me aan en met zijn armen nog steeds kruislings om elkaar heen gevouwen zit hij recht tegen over me.

'Nou?, vraagt hij ongeduldig.

Mijn hand strijkt nerveus door mijn donkere haren, ik zoek de woorden op in mijn hoofd en twijfel wat ik hem wel en wat niet moet zeggen.

Moet ik hem echt alles vertellen? Ik vraag me af of de waarheid geen moker slag word in zijn, maar vooral in mijn leven.

Erkennen van al die shit die jaren lang in je hoofd rond draait als een verwoestende orkaan is niet iets wat je 'even' verteld.

Toch heb ik een besluit genomen, hij moet het weten en er is geen weg meer terug in mij onrustige gedachte's.

'Ik eehm .. nerveus schraap ik mijn keel en kijk hem dan recht aan 'ik wil haar niet meer terug in mijn leven oké?, ik kan het niet meer.'

Hij kijkt me niet begrijpend aan 'hoe bedoel je? Wie wil je niet meer terug in je leven? Dana?'

'Nee.. Ik bedoel dat ik niet wil dat Charlotte ons leven weer gaat beheersen.'a

Hij haalt zijn armen van elkaar af en schuift wat naar voren op zijn stoel 'Cas ik dacht dat we dit station gepasseerd waren ,wat er tussen haar en onze vader is gebeurd dat is verleden tijd blijf hier verdorie niet in hangen doen wij ook al lang niet meer.

Ik schud heftig mijn hoofd en sta op ,voordat ik het zelf goed en wel besef gooi ik de woorden eruit en blijft er niets anders over dan een geruisloze ...

... bijna doodse stilte tussen ons beide.

Met een blik vol ongeloof kijkt hij me aan. Ik ga weer terug in mijn stoel zitten en besef wat ik hem zojuist verteld heb .

Onzeker kijk ik naar hem 'helaas is het waar en heeft ze me jaren lang gedwongen om sex met haar te hebben.'

Ik zwijg en laat de woorden die ik hem net bijna voor zijn voeten gooide tot hem in werken, voordat ik verder ga.

'Als ik het iemand zou vertellen zou ze niet alleen het bedrijf om zeep helpen maar zou ze ook mijn geheim naar buiten brengen die ik haar toe vertrouwde .

'Weetje ze leek me altijd zo goed te begrijpen... ze luisterde naar me ,niet zoals onze moeder die altijd druk in de weer was waardoor er nauwelijks tijd was om te luisteren.'

'Nu weet ik dat het allemaal één groot toneelstuk van haar was.'

'Ik was veertien .. en in de war en ik ... ' ik zwijg en kijk weer naar hem .' Ze kon niet begrijpen waarom een mooie jongen zoals ik geen gevoelens had voor .. voor vrouwen zoals zij.'

'Ze zei dat mijn verwarde gevoelens weg zouden gaan . Ik geloofde haar .. hoe kon ik anders ..?

Ik laat mijn blik weg vallen en kijk onrustig naar buiten 'Ze loog ... ze loog tegen een veertien jarige jongen die zo graag wilde dat deze gevoelens zouden verdwijnen en maakte hier op een bijna niet te geloven manier misbruik van.'

'Ik was belangrijk voor haar,tenminste dat liet ze me geloven.'

Een bijna sarcastische lach verlaat mijn mond en ik kijk hem weer recht aan 'Maar ze zijn nooit weggegaan ...