De Balerina - Sex Verhalen

De Balerina

Niels was theaterproducent en besprak het script dat door de choreograaf geschreven was met hem. Het speelde in de Griekse Oudheid.

“Het is wel een mooie choreografie, maar ik voorzie nogal wat problemen met de uitvoering.” zei Niels.

“Wat dan ?” vroeg Pieter.

“Nou, dat koor van twaalf naakte jongens dat er in voorkomt.” zei Niels, “Met kinderen werken is altijd al problematisch, omdat ze maar een paar voorstellingen per jaar mogen meedoen van de ARBO wet, en ze dan ook nog eens naakt laten dansen, dat kan echt niet.”

“Maar in de Griekse Oudheid was naakt zijn heel normaal. Sporten, dansen, samen baden. Alles werd naakt gedaan. Dragen van kleding was alleen maar om je status aan te geven. Jongens werden zodra ze in de puberteit kwamen door volwassen mannen onder handen genomen en leerden zo alles over seks. Ze oefenden het neuken in elkaars kontjes en werden door die mannen natuurlijk ook regelmatig gepakt.” wierp Pieter tegen.

“Het kan wel zijn dat dat in de Griekse Oudheid heel normaal was, maar we leven nu.” zei Niels, “En zoiets noemen we tegenwoordig seksueel misbruik. Als we zoiets ten tonele voeren zullen we worden beschuldigt van kinderporno.”

“We hoeven die rollen natuurlijk niet door echte jongetjes te laten dansen.” zei Pieter.

“Wat had je dan in gedachten ?” vroeg Niels.

“Nou, als we nou gewoon volwassen vrouwen nemen.” zei Pieter. “We zoeken vrouwen uit die klein van stuk zijn en geen of praktisch geen borsten hebben. Die zijn er ...

... genoeg, nietwaar ? Als we die vrouwen dan een huidkleurig broekje laten dragen met daar een rubber piemeltje aan vastgenaaid, dan zien ze er vanuit de zaal uit als blote jongetjes. Een pruik met goudblonde krulletjes op hun hoofd, en zien eruit als lekkere knulletjes.”

“Goed, dat zou best eens kunnen werken.” zei Niels, “Als jij er voor kan zorgen dat we zo een koortje bij elkaar krijgen en er niemand jonger dan achttien op het toneel komt te staan, dan heb je mijn fiat.”

“Ik denk dat ik er genoeg kan vinden.” zei Pieter.

Twee dagen later werd er op de deur van het kantoor van Niels geklopt.

“Wat kan ik voor je doen ?” vroeg Niels aan de jongedame die zijn kantoor binnenstapte.

“Mijn naam is Rita Verhoef, ik heb gehoord dat U danseressen zoekt voor een nieuwe productie, danseressen die een jongensrol kunnen dansen.”

Niels bekeek het meisje, ze was klein en tenger. Ze had smalle heupen en was zo plat als een schol. Ze had wel een knap gezicht, met grote bruine ogen en lang zwart haar, dat tot haar middel kwam.

“Hoe oud ben je ?” vroeg Niels.

“Achttien.” zei het meisje.

“En heb je ervaring als balletdanseres ?” vroeg Niels.

“Ik zit al op ballet sinds mijn zesde, en heb al heel wat optredens gedaan.” zei Rita.

Niels knikte goedkeurend. Hij wist dat onder de amateurs redelijk wat talent schuil ging, en zei:”We zoeken vrouwen die qua borstomvang nogal plat zijn. Zo te zien voldoe jij daar wel aan.”

“Ik heb inderdaad geen tieten. Ik wil het wel laten ...