Mijn Amerikaanse Reis - 3 - Sex Verhalen

Mijn Amerikaanse Reis - 3

Voor deel 1 en 2 leverde Mark de ingrediënten waar ik dan weer een, naar ik hoop, mooi verhaal van gemaakt heb. Deel 3 heb ik zelf bedacht maar wel in de lijn van Mark. Dus ook dit derde deel is voor Mark.

De hele familie bracht mij naar het vliegveld om mij uit te zwaaien. Dat pakte echter anders uit. Er bleek één of andere staking aan de gang waardoor een deel, mijn deel, niet vloog. Vette pech, want als ik niet op tijd ben mis ik mijn aansluitende vlucht naar Amsterdam. Gevolg is dan weer omboeken, als er al plaats is, dus grote paniek! Gelukkig zat er tussen het moment van aankomst op mijn overstapverbinding en mijn vlucht naar Amsterdam ruim 6 uur. Mijn oom wist raad. Even op onze telefoons geraadpleegd waar er een bus (Greyhound) vertrok en hoe lang die er over deed om naar mijn overstapvliegveld te komen. Dat kon alleen als je met de luxe speedversie ging, die minder stops had, ook luxer was, maar daarentegen ook weer duurder. Maar mijn lieve oom was niet kinderachtig en trok zijn creditkaart en betaalde de ticket voor die bus. Zodoende werd ik niet op het vliegveld uitgezwaaid maar, heel ouderwets, op het busstation. Diep in mijn hart hoopt ik dat heel Amerika aan het staken was, dan kon ik nog wat langer blijven. Vlak voor vertrek, de bus was nog niet halfvol, kwam er een knaap aanzetten met een paar koffers en een uniform op een kleerhanger. Omdat er toch genoeg ruimte in de bus was mocht hij dat uniform, van een luchtvaartmaatschappij, ergens aan een haakje ...

... hangen.

Hij kwam mij bekend voor, en toen hij naast mij ging zitten wist ik het. Het was die mooie en bijzonder aardige steward op de overstapvlucht op de heenweg. Hij was die schat die mij met tal van extra's zo verwende. Hij ging naast mij zitten en we kletsten lekker bij. Ik vertelde van mijn avonturen met mijn neef en het feit dat het nu voelde als een soort coming-out. Hij vertelde, op zijn beurt, hoe hij dat beleeft had. Hij was inmiddels ook voor een andere maatschappij gaan werken, internationaal en dus niet alleen vluchten binnen Amerika. Maar ook hij was slachtoffer geworden van de staking, terwijl hij morgen naar Tokio moest!

Omdat we op deze route weinig stops hadden is de rit, gevoelsmatig, erg lang. Zodra het donker begon te worden verkassen we naar de stoelen helemaal achterin. De rest van de passagiers die meer naar voren zitten liggen al wat te dommelen of luisteren met oordopjes naar muziek. Helemaal voorin heeft de chauffeur de radio heel zachtjes aan staan. Om 11 uur gaan alle lichten uit en behalve het binnenvallende licht van een enkele straatlantaarn of een passerende auto is het donker in de bus.

Die leuke air-steward heette overigens Joshua (zeg maar Josh), is vijfentwintig en heeft geen vaste relatie. Daar heeft hij gezien zijn beroep ook geen behoefte aan, vertelde hij mij. Omdat de meeste passagiers inmiddels slapen, praten we niet maar fluisteren we. We fluisteren elkaar allerlei geile verhalen in het oor waarbij we steeds vaker niet bang ...