Vakantiejob - 19 - Sex Verhalen

Vakantiejob - 19

Weer even wat minder seks in dit 18e deel, maar dat wordt in het vervolg weer helemaal goed gemaakt!

Wanneer Elsje weg is, lijkt Dario wat ernstiger te worden. Hij vertelt over vorige zomer, over de surflessen die hij probeerde – uiteraard! – en zijn reis naar de VS. Met zijn ouders. Om één of andere reden stelt me dat gerust. Hij is maar twee jaar ouder dan ik maar leek al een heel eigen leven te leiden.

Ik vraag hem hoe hij op de boerderij terechtgekomen is. ‘Mijn ouders drongen er twee jaar geleden op aan dat ik mijn zomer niet van begin tot eind aan de computer of op festivals sleet. Ik wilde zeker niet ergens in een fabriek terechtkomen, maar liever wat buiten zijn. In de danszaal hing op een dag een zoekertje, heel ouderwets eigenlijk. Ik mocht meteen beginnen, want er hadden zich niet echt geschikte kandidaten gemeld, volgens Arnold.’ ‘Was het Arnold die jou geselecteerd heeft, dan?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Ja, ik heb Eli pas later ontmoet. Toen ik hier kwam ‘solliciteren’, stelde Arnold me een paar vragen en de zaak was al snel geklonken.’ Hij begon te grijnzen. ‘Pas later kreeg ik het vermoeden dat ik deze job misschien eerder aan mijn uiterlijk te danken heb, haha.’

‘Hoe bedoel je?’, vroeg ik wat twijfelend.

‘Nou ja, elke jobstudent die ik hier geweten heb, ziet er lang niet slecht uit: Noah, Sébastien, Wannes, Jonas, jij, … ikzelf.’ Dat laatste voegde hij er wat lachend aan toe. ‘Allemaal kerels trouwens, nooit een meisje! Alsof deze job zo fysiek ...

... zwaar is. Conclusie: hier worden enkel hot dudes aangeworven. Maar geen probleem wat mij betreft. De sfeer is hier goed, we worden fijn betaald en hier gebeurt niets dat ik niet aankan, wat Arnold en Eli en Vlad en zo ook allemaal bekokstoven.’

Ik staarde Dario vragend aan. Ik voelde me verheugd om zijn compliment. Ik was me weinig bewust van mijn uiterlijk, maar mocht blijkbaar stellen dat ik er goed uitzag. Maar veel fascinerender waren zijn verdere opwerpingen. Ik moest meer weten. ‘Hoezo, bekokstoven?’

‘Komaan!’ reageerde Dario. ‘Je bent toch niet blind? Al die kerels hier hebben bijbedoelingen, al weet ik niet goed wie wat wil. Wat ik hier allemaal al gezien heb!’ Ik hoop dat hij verder gaat, maar zijn aandacht gaat nu naar mijn indrukken. ‘Dus, gewoon eerlijk nu, maat. Is er nog niets vreemd gebeurd?’ Ik aarzel en stamel wat. ‘Geen idee, ik… Wat is vreemd?’ Ik maak even wat zwembewegingen. Het begint wat fris te worden en ik probeer op deze manier het gesprek weer een andere kant op te sturen. ‘Dit is mijn eerste vakantiejob. Ik heb geen idee hoe het ergens anders werkt.’ Dario rolt even met zijn ogen. ‘In alle geval niet dat een oude vent met je komt douchen!’ lacht Dario. Maar dat bestrijd ik meteen. ‘Er zijn toch best wat jobs waar het personeel kan douchen? En jij staat op je sportclub toch ook met anderen onder de douche, veronderstel ik?’ Door dit doucheverhaal te normaliseren, open ik hopelijk de weg naar een douche met Dario.

Hij laat mijn argument even ...