Hanna en Evert - Sex Verhalen

Hanna en Evert

Toen mijn relatie op de klippen was gelopen had ik weer alle vrijheid en besloot, op een gegeven moment om eens naar mijn geboortedorp rijden en kijken hoe het er na al die jaren eruit zou zien.

Na een terugblik op oude foto’s was mijn nieuwsgierigheid dan ook steeds groter geworden en probeerde tijdens de rit me een voorstelling te maken welke panden er vroeger stonden, de slootjes, de weilanden enz.

Met enige opwinding reed ik dan ook de dijk op en reed dan ook stapvoets om alles rustig te observeren.

Nou, dat werkte dus niet en besloot dan ook maar om wat gas bij te geven en mijn wagen ergens te parkeren. De rest zou ik lopend doen want 1 weg met 4 straten moest immers te doen zijn.

Tuurlijk waren er verbouwingen geweest, natuurlijk waren er details gewijzigd maar in overgrote lijnen was het toch niet gek veel anders dan vroeger en toen ik bij bepaalde panden bleef staan om beter te kijken werd ik soms vreemd aangekeken maar met een vriendelijke groet en soms enige uitleg van mijn bezoek waren de reacties altijd positief.

Het verbaasde me opeens dat ik geen mens herkende maar we praten dan ook over 31 jaar geleden!

Toen ik bij mijn ouderlijk huis kwam zag ik toch wel dat de oorspronkelijke staat in feite niet meer zichtbaar was. Zelfs een complete extra verdieping was erop gezet en stond dan ook wat langer voor de woning dan ik me realiseerde.

“Kan ik u ergens mee helpen?” hoorde ik plots achter me en zag een ouder echtpaar staan.

“Nee, dat ...

... niet” antwoorde ik maar en legde ook aan hun het doel van mijn bezoek aan het dorp uit.

“Wel? Bevalt het dorp je nog van wat je nu ervan ziet?” vroeg de man en of ik wilde of niet het werd zowaar een gesprek waarin ik hoorde dat ze al vanaf de begin jaren hier in het dorp woonden.

Zowel het echtpaar als ik waren koortsachtig aan het zoeken naar herkenning maar ik moest het opgeven.

“Ik probeer toch echt jullie terug te plaatsen in de tijd maar herkennen doe ik jullie niet!” zei ik.

“Ik denk dat het andersom ook het geval is” lachte de vrouw.

“Kom anders mee naar binnen, dan kan je binnen kijken want wij wonen tegenwoordig hier in jouw voormalig huis” ging de man verder en duwden ze me naar de voordeur en stond ik niet veel later weer in de woning waar ik was grootgebracht.

“Ik mag toch wel zeggen dat ik onder de indruk ben hè!?” sprak ik bijna onhoorbaar uit.

“Laten we meteen maar eens door de woning lopen, dan kan je het weer zien!” genoot de man die mijn belangstelling zag.

En terwijl ik een rondleiding door de woning kreeg keek ik ook veelvuldig uit de ramen aan de voor - en achterkant en zag eigenlijk weer alles voor me uit het verleden.

Toen we hoorden dat er koffie was liepen we naar beneden en op de tafel zag ik al enige fotoboeken gereed liggen.

“Wat leuk dat u die heeft gepakt” lachte ik naar de vrouw.

“Dat “u” kan je wel weglaten want we zijn een beetje van dezelfde leeftijd en toen we aan tafel zaten lieten ze de foto’s zien waar zij ...