Een Hele Lange Reis... - 4 - Sex Verhalen

Een Hele Lange Reis... - 4

De eerste week van de vakantie zat er voor m’n gevoel alweer bijna op. Het was pas donderdag, maar toch, een hoop gebeurd en de dagen waren voorbij gevlogen. Het einde van de week naderde dan ook al, en waren we? Thuis dus. De afgelopen dagen waren snel verlopen en eerlijk gezegd leek het allemaal nep te zijn. Ik was ook geen moment helemaal mezelf geweest. Het had zo’n grote impact gehad allemaal, dat het leven op z’n kop stond. Misschien klinkt het een beetje makkelijk, maar sinds Olga’s verdwijning, was het leven langzaam maar zeker sexy geworden. Met Amanda en haar handje als hoogtepunt. Schaamteloos had ik het laten gebeuren en nu had ik daar echt spijt van. Want het kon wel voelen alsof het niet echt was gebeurd, maar dat was het dus wel. En we konden niet meer terug. Een sexy leven klinkt leuk, maar dat was het maar deels. Wel deels natuurlijk. En dat deel wat leuk was, was ook echt leuk. Maar het leidde er toe dat dagelijkse situaties niet meer hetzelfde waren. Even boodschappen doen werd al snel spannend omdat dan een van m’n mooie dochters er bij was. Vandaar dat ik ook zo tegen de vakantie opkeek in eerste instantie. 6 weken lang zouden ze in de buurt zijn zonder ontsnappen als mogelijkheid, en zouden er dus 6 weken lang een sexy leven voor me in het geschied liggen. Dat was deels al anders uitgepakt, maar deels ook niet dus… Toch verlangde ik alweer terug naar de befaamde open weg die nog voor ons kon liggen. Ik voelde me namelijk gevangen hier. Alles was ...

... veranderd. Ik was te ver gegaan en dat kon ik niet meer veranderen. En dat gaf ook niet meer, perse. Als ik en Amanda samen zouden zijn, zou ik het best makkelijk voor me kunnen zien. Dan was ik gewoon de oudere man met een mooie jonge vriendin. Los van alles vooroordelen hadden we dan een redelijk normaal leven kunnen leiden. Zij heeft me toch nooit echt als haar vader gezien, en na dit alles zag ik haar ook niet bepaald meer als een dochter. Maar ik en Amanda waren niet alleen. Julianne was niet zichzelf meer na het incidentje op en rondom de camping. Ik had me kwaad gemaakt, maar meer ook niet. We hadden niet eens aangifte gedaan, en niet eens de ouders van die jongens opgezocht. Dat wilde ik wel allemaal, maar na dat Amanda me, op haar manier, rustig gemaakt had, leek het me niet eens meer te boeien. En daar kon ik me ook nog erg kwaad om maken. Zij zag mij wel als haar vader en ik moest haar dan ook zien als m’n dochter. Maar als m’n andere zogenaamde dochter dan haar magische handje gebruikt, lijk ik dat spontaan te vergeten. En ik voelde me dan ook schuldig tegenover Julianne. Dat ze meteen twee vriendinnen had uitgenodigd was niet on-toevallig. Ze kon nauwelijks nog alleen zijn, leek het wel. Ik had nog geen dag nodig om dat te zien. Zelfs haar vriendinnen, Tessa en Helga, die hier altijd graag kwamen, leken er toch ook wat moeite mee te hebben. En dat terwijl Julianne zich juist hier thuis zou moeten voelen. En dus veilig. Maar voor mij was ze ook niet veilig. In mijn ...