Ik Hou Van Alle Vrouwen - 1 - Sex Verhalen

Ik Hou Van Alle Vrouwen - 1

... mijn tranen en keek even naar mijn peettante en vroeg me af wat er anders aan haar was, behalve dan dat ze nog steeds haar lange blonde haren los had hangen. Ze zat met een been onder haar kon gebogen mij aan te kijken en ik zag opeens dat ze haar afzichtelijke wollen kousen niet meer droeg. In plaats van het sombere zwart keek ik nu tegen een mooi gevormd onderbeen aan en een blote voet, waarvan de nagels heel mooi rood gelakt waren, met aan haar enkel een zilveren kettinkje dat glom in het licht van mijn plafondlamp. Maar ook zag ik dat ze haar truttige hooggesloten bloes anders droeg en wel met de bovenste drie, bier knopen los, zodat de aanzet van haar borsten vol in zicht waren. De in eerste instantie truttig aandoende rok, leek in deze combinatie helemaal niet truttig meer, maar stond haar geweldig. Hier zat gewoon een heel mooie vrouw van 40, die je met gemak 30 had kunnen geven.

Ze wachtte rustig tot ik weer wat op adem was gekomen en onderwijl lag haar hand troostend op mijn bovenbeen. Het voelde prettig aan en ik begon mij aan de ene kant heel ongemakkelijk te voelen vanwege de plotselinge gedaanteverandering, maar ook begon ik mij op mijn gemakt te voelen door de ongekende vriendelijkheid van mijn peettante.

“Gaat het weer een beetje Rob?” vroeg ze met oprechte interesse en ik knikte gedwee.

“J..j..ja mevrouw van Dongen. Het gaat wel weer.”

“Fijn. Maar zullen we afspreken dat ik geen mevrouw van Dongen meer ben voor jou? Nu jij hier voorlopig komt ...

... wonen ben ik gewoon Sandra voor jou hoor. Wij noemen elkaar hier gewoon bij de voornaam. Dus mijn man is gewoon Karel, ik ben Sandra en de anderen zijn natuurlijk gewoon Michael en Marieke, al vindt Michael het erg leuk als je hem Mickey noemt. Kom je mee naar beneden? De thee is klaar en dan kunnen we het ook samen even hebben over jouw tijd hier bij ons.”

Sandra nam mij heel zachtjes bij mijn hand en trok mij omhoog van mijn bed. Ze bleef mijn hand vasthouden en zo liepen wij de trap af naar de woonkeuken, waar mijn peetoom Karel, nu niet meer gekleed in zijn zwarte pak, maar in een vlotte spijkerbroek en een sportieve polo, net bezig was om de theeglazen te vullen. Midden op de tafel stond een heerlijk geurende appeltaart en hoe ze het voor elkaar kregen, wist ik niet, maar niets wees erop dat hier streng gereformeerden woonden. Ik ging gedwee zitten aan de grote tafel en Karel schoof direct een groot stuk appeltaart naar mij toe. Sandra kwam naast mij zitten en toen Karel ook was gaan zitten begon hij te vertellen.

“Lieve Rob,” begon hij vriendelijk, “voordat wij jou gaan uitleggen hoe jouw tijd er hier gaat uitzien moet je weten dat wij niet de gereformeerden zijn, waar jouw ouders ons voor houden. Dat is allemaal een toneelspel om de handelsrelatie tussen mijn bedrijf en dat van jouw vader op peil te houden. Je zult hier dan ook geen last hebben van bekrompen regeltjes die door de kerk zijn opgelegd om hun volgers mak en gehoorzaam te houden. Wij zijn meer van de ...