1. Jongens Hormonen - 40


    Datum: 6-1-2020, Categorieën: Homo Auteur: Jaakske, Bron: Opwindend 

    Kamal is een Indische jongen van 17 die via AFS een jaar lang bij Rik in de Westhoek woont en hier zijn laatste humaniorajaar opnieuw volgt.

Donderdag één september. Terug naar school.

Ma had ons vrij vroeg uit het bed geroepen. Kamal en ik samen naar de badkamer. En dan onze schoolkleren aan. Nee, die dag geen korte broek. Een jeans. Kamal toverde een soort kakikleurige broek uit de kast., en een dito jas. En.. een veelkleurig hemdje, allemaal in vlekken groen en geel en rood. Het stond hem machtig !

- Boy, my friend… de meisjes zullen nogal opkijken !

Hij lachte met een brede smile.

- Denk je ?

- En vandaag jouw optreden in onze school.

- Ja, hé…;

Kamal sprak al een goed woordje Nederlands.

Om half acht met de fiets naar school. Serge reed niet meer mee. Die zou nu les volgen in een universitaire richting.

- Hoi, Rik !

- Hoi, Bert !

We ontmoetten jongens uit onze school. Voor hen was Kamal nieuw.

- Wie is dat ?

Ja, hoeveel keren heb ik die dag moeten uitleggen wie mijn Indiase broer was ! Amaai, tien, twintig keren ?

Aankomen op school. Fietsen stallen. De speelplaats op. Natuurlijk dat Kamal veel beziens had. Enorm veel. Jongens en meisjes van mijn klas kwamen vragen wie hij was. Ze zagen wel dat ik hem begeleidde. OokGeronimo – dat was de bijnaam van meneer Glorieux, onze subregent – kwam een goeie dag zeggen. Ik merkte hoeveel ogen naar Kamal keken, hoe sommige leerlingen anderen een stootje gaven : “kijk daar, een vreemde !”. ...
    ... En Kamal ? Die genoot blijkbaar van de aandacht.

Half negen. Belgerinkel. Naar de klas. Meneer Deblauwe als klasseleraar. Die gaf wiskunde – 8 uur per week – fysica en scheikunde en aardrijkskunde. Samen elf uur per week ! Een vriendelijke man, ergens halfweg de dertig.

We zaten met achttien in de klas, negen jongens en negen meisjes. Met Kamal erbij was er een evenwicht gekomen in de geslachten; het jaar voordien waren er slechts acht jongens !

Natuurlijk, iedereen kende iedereen in de klas. Aangezien meneer Deblauwe ons het vorige schooljaar ook wiskunde onderwezen had, kende hij ons. Kamal was echter nieuw. En dan nog een vreemdeling ! Een rasechte Indiër, een Hindu. Het spreekt vanzelf dat meneer Deblauwe zich een hele tijd met Kamal onderhield. Waarom hij bij ons les kwam volgen. AFS, ja, daar had hij ook wel eens wat over gehoord.

- En dus, jij bent nu voor één jaar de broer van Rik ?

Meneer Deblauwe sprak wat trager dan gewoonlijk. Kamal begreep hem best.

- Ja, meneer… but.. doch niet voor één jaar. Nu, voor altijd !

Kamal en ik zaten naast elkaar. Lieven vlak voor mij. Die keek voortdurend om natuurlijk.

Kamal vertelde over zijn streek, dicht bij Mumbai, over zijn vroegere school, over zij familie. De jongens en meisjes luisterden gespannen. Een echte Hindu in de klas ! Dat was nu echt eens tof ! Echt ! Enkele meisjes willen een vraag stellen.

- Kamal.. hoe zeg je ‘goeie dag’ in het Indisch ?

- India veel talen. Wij marathi.

- Bij jou ...
«123»