Troostseks - Sex Verhalen

Troostseks

Ik kende Pia goed genoeg om te zien dat er iets aan de hand was. Ze probeerde heel gewoon te doen toen ze op kantoor verscheen. Ze glimlachte vriendelijk tegen alle collega’s zoals ze altijd deed. Maar ze deed te gewoon, te vriendelijk. Ze praatte meer. En luider. Haar glimlach was te breed om geloofwaardig te zijn. Ik zag het ook aan haar hele lichaamshouding. Ze bewoog meer. Ze kon nauwelijks op haar stoel blijven zitten. Ik had haar nog nooit zoveel met dossiers in haar handen op kantoor zien rondlopen. Er was iets. Ik wist het zeker toen ik op een onbewaakt ogenblik een pijnlijke trek in haar gezicht zag die ze echter onmiddellijk weer verborg achter een gemaakte glimlach.

Pia was mijn favoriete collega. Als zo’n uitspraak ergens op sloeg. Of dat omgekeerd ook zo was, wist ik niet. Maar oppervlakkig gezien schoten we goed met elkaar op. Heimelijk voelde ik veel meer voor haar, maar dat probeerde ik zoveel mogelijk te verbergen. Pia was net de veertig voorbij en beeldschoon. Dat vond ik in elk geval. Het viel me wel op dat de andere mannen op kantoor niet zoveel aandacht aan haar besteedden als aan Margot en Elise. Maar die deden dan ook bijna niks anders dan met hun kont draaien en met hun tieten zwaaien. En het moet gezegd: ze hadden wat om mee te draaien en te zwaaien! Ik keek er ook met veel plezier naar. Maar in tegenstelling tot Margot en Elise leek Pia al die mannelijke aandacht niet nodig te hebben. Haar relatie met Pierre zat daar ongetwijfeld voor iets tussen. ...

... Pierre was haar steun en toeverlaat. Dat was duidelijk als je haar over hem hoorde praten. Haar rots in de branding. Haar schutsmuur. De zon waarrond ze draaide. En mijn grootste rivaal dus! Al wist Pia daar niks van. Ik was hen enkele keren gevolgd tijdens een uitje op zondagmiddag. Maar wat ik toen zag, vergrootte alleen maar mijn kwelling. Zij had met hem wat ik met haar wilde. Ik kon niet veel anders dan dag na dan naar haar wondere verschijning kijken en nacht na nacht mijn onuitgesproken verdriet in een zakdoek uit mijn lijf schieten.

Pia leek alle besef van tijd kwijt te zijn. Het was al voorbij vijf en ze was er nog steeds. Op een bepaald ogenblik waren alleen zij en ik nog op kantoor. Ze stond aan het koffieapparaat met haar rug naar me toe. Het duurde allemaal langer dan normaal. Ik keek naar haar slanke lichaam in een zeeblauw kort zomers kleedje, haar blote licht gebronsde schouders, haar geblondeerde haar dat net haar nek bedekte, haar bolronde kont, haar benen die onrustig bewogen in de sexy open schoenen waar ze een patent op leek te hebben. Ik ging naar haar toe, nam haar schouders vast en gaf haar een kus op haar achterhoofd.

‘Het spijt me zo, Pia.’

Ze liet even haar hoofd tegen mijn borst vallen. Haar blote schouders brandden in mijn handpalmen. Haar warmte schoot door heel mijn lijf. Het was alsof er een stoot elektriciteit door me heen ging. Ik snoof haar bedwelmende geur diep in me op.

‘Spijt het je echt, Captain?’, vroeg ze haast onhoorbaar: ...