Zusje trouwt (1) - Sex Verhalen

Zusje trouwt (1)

1)

“Nee, niet doen!”

“Maggi, doe niet zo flauw,” lalde de aanstaande van mijn jongere zus. “Ik wil gewoon eventjes voelen wat voor vlees ik vanaf morgen in de kuip heb. Dat moet toch gewoon kunnen. Je hebt me al veel te lang afgehouden.”

Zijn laatste woorden deden me de wenkbrauwen fronsen. Zouden ze al die tijd nog nooit…? Het antwoord van mijn zusje voorkwam dat ik daar op dat moment verder over door kon denken.

“Au! Laat me los, Marco. Nu niet, je bent ladderzat en bovendien zijn we niet alleen.”

In de achteruitkijkspiegel zag ik hoe mijn twee jaar jongere zus op de achterbank de grootste moeite had om de hand van haar vrijer weer uit haar bloes te krijgen. Ik kon er me iets bij voorstellen. Maggi had tweemaal gelijk. Ten eerste was haar vriend de reden dat we nu al vertrokken waren. Alleen omdat hij zichzelf in geen tijd vol alcohol had gegoten, waren we reeds zo vroeg op weg naar huis. Ten tweede was ik er inderdaad ook nog.

Afgaande op de sneer die volgde, was Marco toch niet helemaal over de rooie, want hij wist nog wie ik was.

“Suuz, bedoel je?” vroeg hij, begeleid door een spottend lachje. “Daar hoeven wij toch niet op te letten, schatje. Jouw grote zus heeft er geen idee van wat een man wil. Die … die is voor de wijven, begot!”

Het was maar goed dat ik aan het stuur zat, anders had ik me ongetwijfeld omgedraaid en hem een klap in zijn gezicht verkocht. Twee jaar hadden Maggi en Marco verkering en al die tijd was hij heel correct tegenover mij ...

... geweest. Nooit had hij op een of andere manier gezinspeeld op mijn geaardheid. Nu hij dronken was, kwam echter aan het licht hoe hij in werkelijkheid over me dacht. Net nu ik door een moeilijke periode ging, was dat een schokkende vaststelling.

“Marco, zeg zoiets niet!” nam Maggi het voor me op.

“Oh nee? Het is anders wel waar! Weet je wat, liefje, ik blijf vannacht bij jou slapen. We kunnen alvast een voorschot nemen op onze huwelijksnacht en Suzanne mag toekijken. Dan kan ze eindelijk eens zien hoe de echte liefde bedreven wordt.”

“Geen denken aan!” snauwde mijn zus. “Het brengt ongeluk over je huwelijk, als je de nacht voordien samen slaapt. Kruip jij vannacht maar in jouw eigen bed.”

De discussie die daarop volgde, was absoluut zinloos, ongehoord en niet passend bij een aanstaand bruidspaar dat op de terugweg was van hun vrijgezellenavond. Wat had ik spijt dat ik me had laten overhalen om mee te gaan als chauffeur.

Hun welles nietes spelletje deed me ongewild terugdenken aan mijn eigen stukgelopen relatie met Brit. Drie weken geleden waren we na een vlammende ruzie uit elkaar gegaan en was ik weer thuis komen wonen. Tien maanden eerder was ik dolverliefd bij haar ingetrokken. Verblind door haar natuurlijke schoonheid én door tomeloze passie was ik er rotsvast van overtuigd geweest dat ik de liefde van mijn leven had gevonden. Al gauw staken echter kleine wederzijdse irritaties de kop op. In bed voelden en vulden we elkaar wel uitstekend aan, maar daarnaast ...