De Tweeling - 13 - Sex Verhalen

De Tweeling - 13

Daan en Liza stappen om half een over de drempel. Binnen begroeten ze Anja en Manon. In huis ruikt het lekker. Manon vertelt dat ze de geuren van het kerstdiner ruiken, het meest is al klaar zodat ze vanavond niet te veel in de keuken hoeft te staan. Ze hebben het ook nog over de moeder van Liza maar veel meer als de constatering dat er nog niks is veranderd komen ze niet.

Een uurtje later komen ook Janet en Tom binnen. De begroeting is weer hartelijk en ze komen erbij zitten.

“Half twee” zegt Daan, “dan ben je er zeker uitgegooid in Weert?”

“Nee” antwoordt Tom “maar in Den Bosch kwam onze trein een minuut te vroeg aan en de trein naar Utrecht en Amsterdam had een paar minuten vertraging dus konden we nog mee. Dat scheelt een half uur want normaal is die laatste trein al weg.”

Manon schenkt een rondje drank in ze proosten en nemen een slok. Tom en Janet vertellen van de verbouwing in Weert waardoor de oude slaapkamer van Janet nu groter is geworden en ze nu een tweepersoons bed hebben. Dan neemt Manon het woord en vertelt dat zij en Anja cadeautjes hebben gekocht, één voor ieder. Ze pakt twee pakjes bij de boom vandaan en geeft die aan Janet en Liza.

Kreetjes van vreugde en verrassing. De meiden springen op en omhelzen de andere twee dames. Ze bedanken ze met drie wangkussen en gaan weer zitten.

“Echt hartstikke tof dit” zegt Liza, “gaan we samen mooie setjes uitzoeken.”

“Voor honderd gulden kun je wel een mooi setje krijgen” zegt Janet, “en misschien wel ...

... twee ook.”

“We hebben geïnformeerd maar ook in Leiden zit een zaak van hun en daar kan je die bonnen gewoon inwisselen” zegt Anja, “en het zijn er twee van vijftig dus hoef je niet alles in één keer te besteden.”

“Dat is slim” zegt Liza.

“Voor jullie” zegt Manon “zijn die twee pakken daar, het maakt niet uit wie wat pakt. Het is voor jullie samen.”

Tom en Daan lopen naar de boom. Tom pakt een vierkant pak en voelt. Daan neemt een rechthoekig pakket. Hij trekt het papier eraf.

“Hé, kijk Tom, een Commodore 64, super dit.”

Nu scheurt Tom de verpakking open en er zit een Commodore 1084 in, een kleurenmonitor.

De jongens zijn enthousiast en vliegen Anja en Manon om de nek. Ze drukken allebei een dikke pakkerd op hun wangen en dan een kus, gewoon op de mond, zoals ze vroeger gewend waren

“Wat is dat, een Commodore” wil Liza weten.

“Een computer” antwoordt Daan, “er kan heel veel mee en het wordt de toekomst zeggen ze. Dus hebben wij er nu ook een om het te leren.”

“Ik heb boven de rommelkamer opgeruimd en het bureau aan de andere kant neergezet, daar kan je hem opzetten en in die hoek zit ook stroom.”

“Echt top mam en ook Anja, echt, dit had ik nooit verwacht” zegt Daan.

“Je kleurt ervan” zegt Liza glimlachend.

“Ja, ik weet even niet hoe ik het heb.”

Ze drinken nog een slok en heel langzaam wordt met name Daan weer iets rustiger.

“Waar heb je die gekocht? In Muiden?” vraagt Tom.

“Nee, in Hilversum” antwoordt Anja, “die man adviseerde ...