Wat Een Karwei - Sex Verhalen

Wat Een Karwei

Mijn naam is Peter en ben werkzaam bij en bedrijf dat haarden en kachels bouwt en onderhoudt.

Het is ongeveer een jaar geleden dat ik samen met een collega een hele mooie gashaard heb geplaatst in het midden van het land. Tijdens het plaatsen va de haard was er een verbouwing bezig, dus er liep aardig wat volk rond. De eigenaren van de woning waren niet thuis, maar volgens één va de loodgieters zou tussen de middag de vrouw des huizes thuiskomen, onder andere voor het verzorgen van een lunch. Dat is al redelijk uniek, want meestal moeten we zelf zorgen voor brood.

Het werk schoot aardig op en de pijpen waren al op de kachel aangebracht en staken door het dak naar buiten.

Rond 12.00 uur, terwijl ik op het dak bezig ben, komt er een witte Volvo aanrijden. Er stapt een vrouw uit, van ongeveer 35 jaar. Van een afstand lijkt ze er best goed uit. Kort blond haar en prima figuur.

De boodschappen worden uitgeladen en iedere keer als ze naar buiten komt, of weer naar binnen loopt, kan ik het niet laten om haar te volgen. Dat heeft ze blijkbaar in de gaten, want ze kijkt naar boven en zegt me dat ik maar moet opletten dat ik niet val, gevolgd door een knipoog en een lach. "Ik ben Monique", roept ze nog na.

Om 12.30 uur staat de schilder onder aan de ladder te roepen dat het schafttijd is.

Ik loop naar beneden en ga naar binnen. Geen mens te vinden... Het blijkt dat de garage gebruikt wordt als kantine.

Bij binnenkomst zit Monique recht tegenover de ingang. ...

... Tegenover haar is nog een vrije stoel en ik neem plaats. Nu ik haar van dichterbij zie, zie ik pas hoe knap ze is. Fonkelende ogen en een mooi formaat boezem. Ze staat op om koffie en een worstenbroodje voor me te pakken en ook haar achterwerk mag er wezen. Ik moet opletten dat ik niet teveel naar haar ga staren en ik voel wat groeien in mijn broek. Gelukkig blijven we nog zitten en kan het niemand opvallen dat ik met een stijve van de lunch (en het uitzicht) zit te genieten.

Monique vraagt in et algemeen of de werken opschieten en op 1 na, reageert iedereen dat het mee valt en de deadlines gehaald gaan worden.De loodgieter is de enige die wat vertraging heeft en de opmerkingen over lekker lang pijpen vliegen over tafel. Monique krijgt er een kleur van. Ze staat op om nog een rondje koffie in de schenken, Omdat ik recht tegenover haar zit, bukt ze voorover om mijn kopje te pakken en ik heb volledig inkijk in haar shirt. Ze ziet dat ik kijk en kijkt me met glinsterende ogen aan.

Nadat iedereen de koffie op heeft, roept de aannemer: "De baas zijn centen zijn niet van blik". Iedereen staat op om weer aan het werk te gaan.

Ook ik moet weer aan de gang en zet mijn kopje bij de afwas, vlak langs Monique lopend. We kijken elkaar recht in de ogen en ik snuif een heerlijke geur op.

De rest van de dag ben ik met mijn gedachten bij Monique en wat ik met haar zou willen doen.

Als de klus klaar is, blijkt Monique ook al weer weg te zijn, dus we gaan richting huis.

Eenmaal thuis ...