Hoerenjongen - 1 - Sex Verhalen

Hoerenjongen - 1

Ik was achttien, ik was student, en ik was vooral… BLUT! Er moest snel iets gebeuren om niet te verzuipen in een hele berg schulden. Een studentenbaantje zou niet genoeg geld opbrengen om de problemen op te lossen. Wat nu?

Tegelijkertijd was ik jong, aantrekkelijk (dat zei ten minste bijna iedereen), nogal los van zeden en vrij onverschillig over met wie ik het deed. En dus kwam het idee om de jongenshoer te gaan spelen. Het kwam voor het eerst bij me op toen ik wat verveeld op een chatbox zag hoe veel jongens van mijn leeftijd zichzelf voor seks verhuurden. Dát leek mij ook wel wat!

Ik had niet veel zin in ‘gedoe’ en dus viel de mogelijkheid om via een escortbureau te gaan werken af. Dat zou maar te veel verplichtingen meebrengen. Nee, liever regelde ik het allemaal zelf. En dan kon ik óók zelf bepalen wat ik allemaal wel en niet zou willen en hoe vaak en hoe lang ik zou werken.

Het was waar dat ik het voor wat de seks betreft sowieso nogal gemakkelijk met iedereen deed: of mijn sekspartners nou oud of jong, dik of dun, blank of zwart en mooi of lelijk waren interesseerde me nooit zo veel. Mijn eigen lijf en mijn eigen stijve pik waren waar het om draaide. Dat is uiteraard voor een prostitué een goede uitgangspositie.

Ik meldde dus mezelf bij een paar chatboxen aan als “jongepayboy-18” met in het profiel de omschrijving “Geile jongen van 18 doet voor geld ALLES met IEDEREEN” en op een site waar je oproepen kon plaatsen voor allerlei vormen van contact zette ...

... ik: “Student, 18 jaar, slank en onbehaard, verwent graag heren tegen een kleine vergoeding. Géén taboes, alles mag en kan, 24/24 beschikbaar.” Mijn kik en telefoon en zelfs een mailadres zette ik erbij, samen met een naaktfoto waar op ik niet écht duidelijk herkenbaar was, maar die wél mijn mooie bolle kont en mijn slanke jongenslichaam toonde. Ik postte het hele gedoe en daarna kon ik alleen nog maar afwachten of er zich überhaupt ‘klanten’ zouden aandienen.

Nou, heel lang duurde het wachten niet: na nauwelijks vijf minuten begonnen er berichten binnen te stromen, allemaal met vragen waar ik precies zat en hoe veel het kostte. En dus vulde ik de profielen aan met de plaatsaanduiding ‘bij Amsterdam’ en zette ik erbij dat de uur-prijs € 100,- bedroeg. Dat was de prijs die ik ook had gevonden op een paar prostitutiesites. Nóg eens vijf minuten en mijn mobiele telefoon ging over:

“Hoe laat kan je hier zijn, Apollolaanbuurt?” vroeg een stem alleen maar. Geen naam, geen inleiding, geen verder commentaar.

“Twintig minuten ongeveer,” zei ik. Ik onderdrukte mijn neiging om meer vragen te stellen, want ik dacht: ‘wat kan het me eigenlijk schelen? Ik verkoop mijn lijf aan die vent, hij komt klaar, met een beetje geluk kom ik zelf ook klaar, en basta!’ Dus ik noteerde het adres en verbrak de verbinding om op weg te gaan.

Iets meer dan een kwartier later belde ik aan. De deur werd van bovenaf open gedaan en ik klom de steile trap op. In de hal van de woning stond mijn eerste ...