De Gezusters Santegoed - 9 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 9

Johan en ik spreken dan nog af, wanneer ik zal langskomen met de vrachtwagen om de grotere meubels, die ze nog in een opslag hebben staan, zal komen verhuizen. We spreken op woensdag af, waarbij ik dan een nacht bij hun zal blijven logeren. Dan kan ik dinsdag Chantal naar Bemelen brengen, zodat ze zich daar alvast kan inrichten.

Na het eten zegt Chantal tegen me: ‘John, zullen we zo meteen naar huis heen rijden? Ik wil straks de rest van mijn spullen ook in je wagen leggen, zodat we morgen op tijd naar Bemelen kunnen gaan.’

Ik zie, dat Jolien even moet slikken. Ze heeft goed gehoord, wat Chantal zei. Voor haar is thuis niet meer het ouderlijke huis in Kampen. Haar thuis is nu mijn huis. Of liever gezegd, ons huis. En Jolien beseft dat nu als geen ander.

We nemen afscheid van de familie, waarbij Jolien me even stevig omhelst en zegt: ‘Pas je een beetje op mijn meisje?’

‘Natuurlijk! Wat dacht je dan? Maar zaterdag komen we weer. Ik heb dan een huisje geboekt, waar ik dan kan blijven slapen.’

Chantal zegt dan: ‘Mam, je zal het toch niet erg vinden, als ik dan ook bij John in dat huisje blijf slapen? Het zou voor mij raar zijn, als ik hier alles meeneem, en als ik dan op bezoek kom, niet bij John zou blijven.’

Jolien schudt haar hoofd. ‘Het is al goed, Chantal. Het zal wel even moeilijk voor me zijn, maar je hebt je pad gekozen. Dus het is niet erg.’

Er rollen bij beide dames nu enkele tranen over hun wangen. Dan loopt Chantal naar mij toe en zegt: ‘Kom we ...

... gaan. Anders is het zo laat, als we terug zijn!’

Ik knik, en we stappen in mijn wagen. We zwaaien als we wegrijden en zijn op weg.

Chantal heeft het er duidelijk even moeilijk mee, en ze leunt tegen me aan.

‘Gaat het?’

Ze knikt. ‘Maar het was wel moeilijk! Ik zag, dat het haar pijn deed.’

‘Natuurlijk ligt dat wat gevoelig, Chantal! Maar je hebt een duidelijke keuze gemaakt. Maar ze wist het al, toen je zei, dat we naar huis zouden rijden. Jouw thuis is niet meer in Kampen, dat is bij mij. En je moeder besefte dat meteen.’

Chantal knikt. ‘Je hebt gelijk, John. Ik voel me daar bij jou ook heel erg thuis. Het is dat ik nog moet studeren, anders zou ik meteen bij je intrekken.’

‘Daarvoor is het nog steeds te vroeg, Chantal. Maar ik begrijp je wel. En ik vind het ook helemaal niet erg om je dicht bij me te hebben.’

Chantal glimlacht. Ze vraagt me dan: ‘John? Zou je me vannacht weer een keer met me willen vrijen? Zoals we eigenlijk van plan waren, toen Melissa en Daan opeens kwamen opdagen?’

‘Dan moet ik nog wel ergens condooms vandaan halen, Chantal. Ik geef veel om je, maar om ons nu al meteen met kinderen op te zadelen, dat gaat me nog wat ver.’

‘Moet het echt met condooms?’

‘Ben je al aan de pil?’

Ze schudt haar hoofd. ‘Nou, dan gebruik ik tot die tijd condooms. En daar ga ik niet vanaf wijken!’

‘Is dat niet lastig?’

‘Ik gebruik ze liever niet, maar wil je dan nu al meteen zwanger worden?’

Ze schudt haar hoofd. Dan geeft ze toe. ‘Als ...