Mark De Buurjongen - 2 - Sex Verhalen

Mark De Buurjongen - 2

... druk op te leggen schonk ik nog een kopje thee in. Mark nam een slokje en begon toen te vertellen.

“Sinds mijn tiende, elfde jaar wist ik eigenlijk al dat ik anders was dan de meeste andere kinderen. Ik begon dat te merken aan verschillende dingen. De typisch ruwe jongensspelletjes vond ik niet fijn. Ik speelde liever met de meisjes. Maar ik merkte wel dat ik het fijn vond om aangeraakt te worden door de jongens. Bijvoorbeeld door mijn beste vrienden Jan en Bram. Hen ken ik al sinds de kleuterklas.

Maar ik merkte ook dat zij anders zijn dan ik. Ik zat bijvoorbeeld nooit op voetbal. Dat was iets wat zij heel erg deelden. Daar viel ik duidelijk een beetje buiten. Gelukkig delen we ook nog andere dingen, zoals Scouting, samen spelen en zwemmen in de zomer. Sinds dat ik op de middelbare school zit, toen was ik een jaar of dertien ga ik en af en toe met Jan of Bram mee naar de sportschool. Samen aan de gewichten hangen enzo, je kent het wel. Alleen ik merkte rond mijn veertiende dat ik eigenlijk meer mee ging om Jan en Bram zonder shirt te zien. Dat gaf mij verwarring en ik werd daar verdrietig van. Ik heb nog steeds goed contact met de jongens, ben vannacht nog bij Jan blijven slapen, maar het is toch anders. Ik heb hen nooit gevraagd hoe zij dat beleven, want zij zijn duidelijk alleen gericht op de meisjes. Zelf vind ik ze wel interessant, maar ik word er niet opgewonden van.”

Ik knikte af en toe bij zijn verhaal, maar onderbrak hem niet. Mark pauzeerde even en nam een ...

... paar slokken thee. Ondertussen keek hij mij enigszins met een wat angstige blik in zijn ogen aan.

“Je gaat het toch niet tegen pappa en mamma zeggen hè?”, vroeg Mark.

“Lieve jongen, je weet toch dat wij ruimdenkende mensen zijn die niet gauw ergens van opkijken. Wij hebben duidelijk een andere levensstijl, dan heterostellen met kinderen. En zoals je weet, kennen wij elkaar inmiddels al een tijdje. Desondanks had ik dit niet helemaal zien aankomen, want hoe goed kennen we elkaar nou echt? maar dat is dat geen probleem. Ik herken je verhaal wel een beetje van vroeger. Ik vind het knap van je dat je jouw verhaal aan mij vertelt.” Mark knikte en kreeg een beetje een blos. “Maar waar ben je nu eigenlijk bang voor? Dat je ouders je niet accepteren zoals je bent?”

Mark dacht even na en zei toen: “Nee, dat niet eens echt. Pappa heeft toen ik twaalf was seksuele voorlichting gegeven en daarin had hij het in algemene zin ook over anders zijn dan anderen, waaronder bi-, homo- of transseksueel zijn. Dus ik denk dat dat geen probleem is. Al zou ik het wel jammer vinden als ik geen kinderen krijg.”

“Waarom zou dat niet kunnen dan? Tegenwoordig kunnen twee mannen kinderen adopteren of via een draagmoeder krijgen. Ook zijn er nog wat andere manieren. Maar denk je dat je homo bent of weet je het nog niet goed? Want dat is iets dat niet erg is”

“Nee, ik denk dat ik wel homo ben, maar weet het niet zeker. Ik heb nog geen ervaring in seks met jongens”, zei Mark. “Met meisjes wel ...