Amragh - 5 - Sex Verhalen

Amragh - 5

Het was al dagen onrustig in Morgh, de mensen waren op en top klaar om een eventuele aanval af te slaan. Maar het wachten op een vijand is net als in veel andere conflicten misschien wel de meest spannende en ook gespannen periode. De commandant maakte zich ook zorgen. Kunnen we geen verkenning doen van de route die hun legers moeten nemen vroeg ik hem. Dan weten we waar en met hoeveel ze zijn. De commandant nam me mee naar een oude kaart. Hij wees op een omvangrijk bos dat lag tussen Morgh en Lorgh er liepen een weg ten westen langs die feitelijk langs de zee liep en daarna met een scherpe bocht oostwaarts ver het binnenland in naar Lorgh. Een andere route liep veel oostelijker en was omgeven door dichte bossen. Die bossen zijn het domein van elven gaf de commandant aan. Ja en vroeg ik hem. Jij kent de elven van Armagh niet vroeg hij spottend. Ik schudde het hoofd. Zowel de mannen als vrouwen zijn prachtige wezens met een enorme seksuele drive. Maar de mannen zijn ook enorm zwaar geschapen, mensenvrouwen kunnen een elvenlul in opgewonden staat niet hebben en scheuren zo ongeveer uit als ze door een elf genomen worden. Daarnaast is hun uithoudingsvermogen bizar groot. Ze hebben al heel wat mannen en vrouwen van ons mensen letterlijk dood geneukt. Ik fronste mijn wenkbrauwen, zoiets bestond volgens mij niet.

Die avond vertelde ik mijn plan aan Harm, Ineke en Ankie. Ineke keek me aan, waarom gaan wij niet met zijn vieren die verkenning uitvoeren. Een lekkere elf wil ik ook ...

... wel eens ontmoeten en ze streelde over mijn lul. Prima zei ik, ik ga direct de commandant informeren. Een uur had ik nodig om de commandant te overtuigen dat een verkenning echt de beste optie was. Ik moest weten hoe ver hun troepen gevorderd zijn. Uiteindelijk begreep ook de commandant wel dat het ook mijn nieuwgierigheid naar de elven was die mij richting de bossen trok. Toen ik thuis kwam lagen zowel Ineke, Ankie als Anja en Harm te neuken in de woonkamer. Hou daar eens mee op snauwde ik, morgenvroeg gaan we weg. Ik vertrok direct naar de slaapkamer waar even later Ineke bij me in bed kroop. Gaan we echt vroeg ze opgewonden, ik gromde wat en viel in slaap.

De volgende ochtend waren we vroeg vertrokken en ging het al snel door de bossen. Mijn paard en hond waren maar wat blij mee te mogen en eindelijk weer eens door de natuur in plaats van de stad te lopen. We vorderden beter dan dat ik verwacht had. Maar waar we ook keken. Nergens was ook maar iets van de vijand te bekennen. Met mijn paard en hond had ik die ochtend de afspraak gemaakt dat als er iets zou gebeuren zij direct terug zouden keren naar de stad. Ik wilde de rest niet laten weten dat de spraak der dieren mij machtig was. Plots zagen we wat bewegen in de bossen. We stegen af en met getrokken wapenen gingen we het bos in. Om niet veel later oog in oog te staan met tien bijna witte wezens. Mannen en vrouwen allen met bogen gespannen en pijlen op ons gericht. Ik besefte me dat dit de elven waren. Rustig stopte ik ...