Op Het Platteland... - 7 - Sex Verhalen

Op Het Platteland... - 7

... dan dringt het weer tot ons door…………Shit, onze ouders! Die mogen ons hier natuurlijk niet zo zien. Meteen gaan Imke en ik in de benen.

We hebben geen broek aan, alleen onze boxer, dat kan natuurlijk niet. We pakken onze shirtjes, en trekken deze over ons hoofd. Een paar sprieten stro heb ik er achter zitten, maar dat interesseert me nu niet. Van de zijwand pak ik twee smerige overalls, die daar hangen, en gooi Imke er een toe. “Doe deze maar gauw aan”. Imke vangt hem en trekt de overall gauw aan. Dat doe ik net zo. Waarschijnlijk zijn deze van mijn vader, want ze zijn ons veels te groot. Dat onze boxers nog nat zijn en dat het bij mij behoorlijk plakt, dat deert ons niet. “Je hebt nog een beetje stro in je haar zitten” lach ik naar Imke, en zij schudt dan ook nog gauw haar haar even los. Nog een snelle kus, en dan lopen we de hoek om van de kapschuur. Meteen botsen we tegen onze ouders op. We schrikken er allemaal een beetje van. “Wat doen jullie hier?” vraagt mijn pa. “Waarom dragen jullie die smerige overalls?” Normaal weet ik op zo’n moment niks uit te brengen, maar het is nu net of iemand Imke en mij wil helpen, de waarheid te verbergen, want meteen gooi ik er een smoesje uit. “Imke was wel geïnteresseerd in de trekker van ons, en toen heb ik haar een beetje uitgelegd van de trekker en de motor”. “En om niet smerig te worden hebben we deze overalls aangetrokken, die hingen er nog”. “Maar we wilden net naar binnen gaan, en toen zagen we ineens dat Frits losliep”. ...

... (Frits is onze pony)”Waarschijnlijk heb ik met het voeren vanavond het hek niet goed dicht gedaan”. “En omdat Frits nogal eigenwijs is, duurde het even voordat hij weer binnen het hek was”. “Als jullie vijf minuten eerder terug waren geweest, hadden jullie kunnen helpen”.

Hier moeten onze ouders om lachen, maar Imke en ik zuchten alleen maar. Gelukkig, denken we dan allebei, ze hebben ons niet gezien. “Hoe laat is het eigenlijk?” vraag ik, de tijd helemaal uit het oog verloren natuurlijk. “Kwart over elf” zegt José, de moeder van Imke. “We zouden wat later terug zijn, maar het restaurant ging eerder dicht, we moesten er uit”. “We drinken nog even wat bij ons in de keuken, komen jullie ook mee?” vraagt mijn moeder dan aan ons. Maar Imke en ik denken beide hetzelfde, we hebben geen broek aan onder de overall, dat mogen ze natuurlijk niet weten. “Nou, ik ben eigenlijk wel moe, ik ga liever naar bed” zegt Imke, terwijl ze ook nog even gaapt, om het extra te laten blijken.” Mij gaat het net zo” zeg ik dan vlug. “Nou nou, de jeugd van tegenwoordig kent ook niets meer” lacht Jan, Imke’s vader. “We hangen de overalls terug, en gaan dan naar onze slaapkamer” zeg ik, Imke aankijkend. “Ja, dat doen we” zegt ze terug. “Ok, welterusten dan maar” zeggen onze ouders tegen ons. En terwijl onze ouders naar de keuken lopen, lopen wij weer naar de kapberg.

“Pff, dat is nog maar net goed gegaan” zucht Imke, als we weer in de kapberg staan, en de overall weer uittrekken. “Ja, inderdaad” zeg ik. ...