Mini - 11 - Sex Verhalen

Mini - 11

... gemeentehuis! Kijk, en dit zijn mijn zusjes en ik, een jaar geleden.” Ik liet een foto zien waarop Mel, Claar en ik samen op stonden. De dames beiden in mooie jurk en ik in een net pak. “Zusjes? Ze zijn net zo lang als ik, zo te zien. En knappe meiden hoor… prachtige rode haren! En die groene ogen… Een levensgevaarlijke combinatie! Met inderdaad een fraai onderstel, als ik jouw bewoordingen over mag nemen. Ik snap wel dat de heren als vliegen rond de stroop er omheen zwermen. Wie is nou wie?”

“Rechts staat Mel, links staat Claar.” “En hoe zie je dat?” “Ze hadden die dag, op speciaal verzoek van Pa en Ma, een andere kleur jurk aan. En aangezien groen de lievelingskleur van Mel is…” “En als ze nou, om de zaak te bedonderen, van jurk gewisseld hadden?” “Dan had Ma ze meteen door gehad en opdracht gegeven om de juiste aan te trekken. En met Ma valt niet te spotten als ze serieus is.” “En jij staat er ook leuk op. Lekker ontspannen… Moet je vaker doen! Je kijkt soms erg streng.” Ik grinnikte. “Sorry, Joline, maar dan zit m’n gezicht het lekkerst.” “Ja, dat bedoel ik! Lekker lachen, da’s goed voor de bloedsomloop!” Ze kietelde mij even in m’n zij en al gauw waren we verwikkeld in een heuse stoeipartij.

Tien minuten later zaten we weer hijgend op de bank. “Héhé… begrijp je nu waarom ik meestal zo streng kijk? Lachen is vreselijk vermoeiend.” Joline liet zich tegen me aanvallen. “Ja… Overigens ken ik nog andere activiteiten die vreselijk vermoeiend zijn. Maar wel heel leuk om ...

... te doen. Uit praktische overwegingen stel ik dan voor dat we richting slaapvertrek verhuizen en ons omkleden in nachtgewaad. Dan kunnen we lekkere dingen doen en daarna als een blok in slaap vallen.” Ze keek me aan. “Wil jij nog douchen voordat we naar bed gaan?” Ik schudde mijn hoofd. “Ik maak hier even de boel in orde; ga jij maar alvast, ik kom er zo aan.” Ik sloot af, ruimde de laatste spullen op en deed de kaarsen uit. In de slaapkamer stonden de ramen wijd open. Joline was nog in de badkamer bezig. Ik liep het terras op en genoot nog even van de avondkoelte en het uitzicht. Eindhoven Airport was in de verte goed zichtbaar en verder naar links een stuk zwart,zonder enig licht: de Oirschotse heide. Het oefenterrein waar ik menige nacht had doorgebracht; eerst in de winterkou, later in een hete zomer, niet wetende dat ik er bijna tien jaar later vanuit mijn huis uitzicht op zou hebben…

Ik hoorde de deur van de badkamer, héél zachtjes. Even later strekte ik mijn armen naar achteren en voelde haar heupen. “Lekker opgefrist?” vroeg ik, zonder me om te draaien. “Hoe doe jij dat toch? Ik probeer zo zachtjes mogelijk naar je toe te komen om je te omhelzen en zonder één spier te vertrekken weet je dat ik achter je sta.” Ik trok haar naar me toe en ze legde haar armen om m’n buik. “Ik ken dit huis; ik weet welk geluid waar vandaan komt. Je sloot net de badkamerdeur heel zachtjes; die geeft dan een piepklein klikje. Daarna trapte je exact op die ene plank die piept. Ik voelde het ...