Charlotte - 3 - Sex Verhalen

Charlotte - 3

... passende medicatie zal krijgen. En dat is niet best. En daarmee lijk ik toch wel door te dringen. Hij gaat het meteen met Jessica bespreken en belooft me snel terug te bellen.

En warempel, een kwartier later belt Jochem me terug.

‘Peter, met Jochem. Ik heb even met Jessica overlegt. Denk je echt, dat het zo ernstig is?’

‘Jochem, nu moet je eens goed luisteren. Ik ben nu al negen jaar leraar en ik zie heus wel, waar de problemen bij mijn leerlingen liggen. Charlotte is allesbehalve dom, ze kan zelfs heel goed leren! Maar doordat ze steeds een kwart van haar schooljaar mist, krijgt ze gewoon niet alles mee! Dat kun je je eigen kind toch niet aandoen? Ze moet een achterstand wegwerken, en het is echt fantastisch dat ze het gedaan heeft, maar nu worden haar lessen nog zwaarder. Nee, als je het mij vraagt, gaat het zo echt niet meer lang goed. Ze zal gestrest raken, en misschien wel een burnout! Wil je dat dan?’

‘Nee, maar ik wilde gewoon je mening weten. Goed, je wint. Doe wat nodig is. Ik wil de toekomst van Charlotte niet op het spel zetten, door onze godsdienst! Daar moet iedereen dan maar begrip voor hebben!’

‘En ook je moeder?’

‘Dat is dan maar mijn probleem, Peter. Ik praat wel met haar. En je hebt gelijk, waarom heb ik me ook zolang tegen laten houden, omdat zij denkt, dat het van God niet mag. Ik kan me niet voorstellen, dat God dit niet zou toestaan. Het is natuurlijk anders, als Charlotte het zou doen, om te voorkomen dat ze zwanger zou raken. Maar ...

... dit is van medische aard. Dat kan ik wel begrijpen. Dus doe wat nodig is. Ik kan haar dit niet meer langer meer aandoen, zeker niet, nu je mijn ogen voor haar probleem geopend hebt.’

Ik slaak een zucht van opluchting. ‘Ik ben blij, dat je de goede beslissing hebt genomen. Maar nu rest me wel nog de taak om Charlotte te overtuigen, dat het goed is, om toch die pil te nemen.’

‘Kun je me haar even aan de telefoon geven? Dan praat ik wel met haar. Ze gelooft me wel, als ik haar zeg, dat het goed is, als ze het doet.’

Ik stem toe en loop naar de slaapkamer van Charlotte. De kamer is helemaal donker en ik kan haar nog maar net zien liggen.

‘Ben je wakker?’

Heel zwakjes zegt ze: ‘Ja.’

‘Jochem wil je spreken, Charlotte. Het gaat over je migraine.’

Ze knikt en ik geef haar de telefoon. Het is nogal een heel gesprek, dat ze twee met elkaar voeren. Jochem moet echt zijn best doen om zijn dochter te overtuigen, dat ze met haar probleem naar de dokter moet en dat ze waarschijnlijk de pil moet gaan slikken. Maar uiteindelijk stemt ze zelf toe.

Ik twijfel dan geen enkel moment meer en bel mijn huisarts. Ik leg hem het probleem uit, en de goede man komt meteen, ook al heeft hij nu eigenlijk geen dienst. Een half uur later is hij er al, en hij praat een tijdje met Charlotte. Daar ben ik niet bij, ik gun haar die privacy. Maar na een kwartier word ik toch naar de kamer geroepen. De dokter vraagt me, of ik het goed vind, dat ze de prikpil krijgt, in plaats van de gewone ...