Taboe (14) - Sex Verhalen

Taboe (14)

14)

(Dit is een vervolg op Taboe tot en met Taboe (13) - eveneens op deze site te vinden)

Zodra de deur van het appartement achter hen in het slot viel, wilde Hilke zich direct naar de kamer van hun ouders begeven, maar Wim hield haar tegen en trok haar in zijn armen.

“Zus,” hijgde hij bij haar oor, “voor mij hoef jij je niet op te maken hoor. Voor mij ben zo al adembenemend mooi.”

Hilke vond het een heel mooi compliment uit de mond van haar broer en daarom had ze geen enkel bezwaar toen hij zijn lippen hartstochtelijk op de hare drukte. Even passioneel als hij ging ze met hem mee in een onstuimige tongzoen. Tegelijkertijd streelden ze elkaar intens en allebei voelden ze hun opwinding toenemen. Toch probeerde Hilke haar hoofd erbij te houden, want ze wilde absoluut haar plannetje uitvoeren. De laatste avond zonder hun ouders moest iets speciaals worden. Bovendien had haar broer daarnet in de dancing echt wel blijk gegeven dat hij oprecht van haar hield door de avances van Ellen Verbeek resoluut te negeren. Voor hetzelfde geld had Wim nu met haar liggen rollebollen en zat zij nu alleen thuis. Hilke kende haar vriendin goed genoeg om zeker te weten dat Ellen geen enkele moeite gehad zou hebben om haar beentjes gewillig te spreiden voor haar broer.

Terwijl ze dit dacht, zette ze zelf haar benen iets verder uit elkaar, omdat Wim intussen zijn hand onder haar korte rokje in haar slip schoof. Toen ze zijn vingers op haar klitje voelde, zoende zij hem zo mogelijk nog ...

... heftiger terug.

Zoals ze onderweg naar hun appartement tegen Wim had gezegd, zou ze het hem wel degelijk gegund hebben. Ze was er zelfs vrijwel zeker van dat Wim het zich achteraf zeker niet beklaagd zou hebben, als hij met Ellen was meegegaan. Maar hij had het niet gedaan, hij had voor haar gekozen. Uitgerekend op de dag dat zij hem zowat de hele dag genegeerd had, was dat niet zo vanzelfsprekend.

Ach, dat telefonisch onderonsje met Ben had ervoor gezorgd dat het zover was gekomen. De hele dag had zij zich naar haar lief toe schuldig gevoeld. Dat was nieuw voor haar en eigenlijk had ze niet geweten hoe daarmee om te gaan. Ze wist dat ze haar broer pijn deed door de rest van de dag zo afstandelijk te doen, maar haar gevoelens voor Ben hadden haar daartoe gedwongen. Het was sterker dan haarzelf geweest.

Het moment waarop Wim resoluut de dancing uitliep had voor de ommekeer gezorgd. Hoe verbouwereerd Ellen haar broer ook had nagekeken, Hilke was niet in staat geweest om op dat ogenblik haar vriendin te troosten of tot steun te zijn. In plaats daarvan was ze met een jubelend hart Wim achterna gelopen. Plotseling was ze verlost van haar schuldgevoel en besefte ze dat ze evenveel van haar broer hield dan van Ben Verhees. Haar lief zat in Afrika, heel ver van haar vandaan, waarom zou ze dan niet toegeven aan de liefde voor die andere man in haar leven. Die ander man was Wim. Haar eigen broer met wie ze nu stond te tongzoenen en die op dit eigenste ogenblik zijn wijsvinger ...