-
Bakkersjongen - 3
Datum: 19-11-2019, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... haar natuurlijk ook meteen en zocht haar weer zonder aarzelen op om weer wat op te scheppen tegenover het meisje wat toch ruim tien jaar jonger was. Eigenlijk vies, als je er over nadenkt, zou het niet om twee aantrekkelijke mensen gaan. Niet dat ik Niels aantrekkelijk vond, maar de studentes kwamen meer voor hem dan voor mij. Ik kon ook wel zien waarom. Maar deze studente was weer niet voor hem gekomen. En toen Timor het allemaal doorkreeg en zich een beetje kwaad maakte op Niels, stuurde hij mij naar huis en moest Niels mijn werk afmaken. Dat vond ik vermakelijk. - ,,Je ziet er mooi uit. Ik hoop niet dat we naar iets sjieks gaan. Ik ben daar niet op voorbereid.’’ lachte ik haar tegemoet waarna ik een warme knuffel kreeg. Zo fijn. Altijd goed om met een verdekt compliment te beginnen. ,,Nee, hoor. Dit is toch ook niets.’’ zei ze dan en ze toonde zichzelf even kort. Om het warm van te krijgen. Ze zag er echt goddelijk uit. Ik was al een paar uur aan het werk voordat dit hele plan bekend werd, dus mij kon ze ook niets kwalijk nemen verder. ,,Wat gaan we doen dan?’’ vroeg ik nieuwsgierig. Ze rolde even haar lange mauw op en keek op haar dure klokje. ,,Er is een leuk café hier niet ver vandaan. Kunnen we wat drinken en daarna ergens nog wat eten.’’ stelde ze dan voorzichtig voor. ,,Ja, prima. Of ik kook straks gewoon zelf wat. Ik vind het vaak nogal duur hier.’’ stelde ik voor op mijn beurt. Ik was weer lekker saai. ,,Joh. Ik betaal toch.’’ zei ze dan ...
... snel. ,,Maak je daar maar geen zorgen over.’’ Maar zij ging niet betalen als het aan mij lag. - Buiten stopte ze me eerst even. Het sneeuwde licht. Het was bijzonder koud voor halverwege november. Maar mij hoorde je niet klagen. De stad in het wit was net zo mooi als deze dame in het wit. Die rode jas was echter ook perfect voor haar lange en slanke lichaam. En dan keek ik in die grote groene ogen vaan haar en zag ik dat ze nerveus was. ,,Het spijt me echt. Van laatst.’’ zei ze toen. ,,Ik heb me misdragen en jou in gevaar gebracht. En Tessa ook. Het spijt me echt.’’ Ik vond dit lief. En hiermee was het dan ook klaar, niet dat ik boos was. ,,Ja joh, is toch goed.’’ zei ik haar dan snel. Bezorgd bleef ze me even aankijken en vroeg ze zich af of het ook wel echt goed was. Ik was dus nooit boos geweest op haar maar toch fijn om te horen. Ik knikte dan ook en trok haar zelfs even tegen me aan voor een knuffel, iets wat ik anders nooit zou doen. Maar zo wist zij dat het ook echt goed was. En wat was het toch goed om haar tegen me aan te drukken… - Daar zat ik dan. In een hip en te jong cafétje in m’n grijze trui en oude spijkerbroek. En daar moest zij dan naast zitten. Dit was toch ongemakkelijk. Gelukkig hadden we een plekje in de hoek en op de bank achter het tafeltje viel ik al wat minder op. Maar ook hier trok zij weer de meeste ogen. Volledig terecht. Ik was minder blij toen ze voor zichzelf een glas wijn bestelde en ik het maar deed met een glaasje water… Manon ...