De Gezusters Santegoed - 3 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 3

... alarminstallatie ingebouwd, terwijl ik dat niet wist. En ik kreeg dat stom ding ook nog niet uit. Dus ik moest met gillende alarmsirene naar de garage, om dat ding uit te krijgen. Niet echt leuk. Onderweg ook nog aangehouden door de politie, maar ze begrepen al heel goed, dat me een poets gebakken was.’

‘Pff, dan deed ik vroeger toch heel wat onschuldigere dingen.’

We komen dan alweer thuis aan, en ik vraag aan Daan: ‘Help je me nog even mee de remmen te doen? De leidingen zijn vervangen, maar ik moet ze nog even aansluiten en ontluchten.’

‘Heb je ook de voorremmen gedaan?’

‘Natuurlijk, als ik dan toch bezig ben, dan ook maar meteen goed. En maar goed, dat je me eraan herinnerde ook meteen de remslangen te vervangen.’

‘Goed, ik help je nog wel even mee. Ik wil niet, dat Joris dadelijk nog een ongeluk krijgt, want dan sta ik er heel slecht op bij Melissa!’

Omdat Daan nu ook nog meehelpt, zijn we lekker snel klaar met de auto. We slaan de lunch even over, omdat we bijna klaar zijn, maar zo rond twee uur zijn we dan toch echt helemaal klaar. Dan maak ik me een snelle lunch klaar, en praten nog even wat na.

Joris vraagt aan Daan: ‘Wat ben je nu van plan met die roestige wagen, die je daar hebt staan. Dat is toch je nieuwe wagen?’

Daan knikt. ‘Ja, dat is mijn nieuwe wagen. Het is een Cadillac Eldorado Brougham Convertible uit 1957. Daar zijn er niet meer zoveel van, zeker niet in die uitvoering. En hij lijkt heel erg roestig, maar ik denk dat de basis ...

... nog wel goed is. Maar ik weet nog niet, of ik hem volledig ga restaureren. Hij mag wel ietsjes opvallender worden. Niet heel gek, maar gewoon een paar mooie wielen, wat dieper naar de grond, en mooie lak. En misschien nog een opgeknapt interieur, maar daar twijfel ik nog even over, omdat dat juist zo speciaal is aan die Brougham. Maar aan de andere kant, er zijn er niet veel meer van en origineel gerestaureerd zijn ze een vermogen waard. Maar ik heb de tijd hiervoor, ik heb nog een andere Cadillac. Een Cadillac Deville uit 1968, ook een cabrio.’

‘Toe maar! Mijnheer heeft gewoon twee Cadillacs!’

Daan glimlacht. ‘Drie werd me echt te veel, Joris. Bovendien kosten ze niet meer zo veel, als je ze eenmaal hebt, en ze zelf kunt onderhouden. En ik moet zeggen, dat ik met die Deville veel geluk heb gehad. Hij kwam uit een erfenis, en ze vroegen mij of ik er geen interesse in had. Ik bood een redelijk bedrag, maar het was nog steeds heel erg goedkoop voor die wagen. En toen had ik plotseling twee Cadillacs. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar ik kon er niet mee zitten.’

‘Dat kan ik me voorstellen. Maar waar haal je dat geld vandaan?’

‘Ik ben net als John vrijgezel, of ja, dat was ik. En tot voor twee jaar woonde ik ook nog eens thuis. Dus ik had wel wat geld kunnen sparen. Maar mijn ouders vonden het wel goed geweest, toen ik me die tweede Cadillac kocht. Nu had ik mezelf net al een huisje gekocht, gewoon een heel eenvoudig en klein huisje, midden in Susteren. Groot ...