Tre Systrar (Drie... - 54 - Sex Verhalen

Tre Systrar (Drie... - 54

... op gerekend! Ik heb namelijk nogal een pittig parcours uitgestippeld. Ik hoop niet dat het een probleem is?’

Ingrid zegt: ‘Wat had je dan in gedachten?’

‘Het zijn maar 12 kilometer, maar wel een gedeelte met flinke klimmen. Die zal je wel gaan voelen in je kuiten, Ingrid. Maar kan die knul dat aan?’

‘Dat mag Jörg zich zelf beantwoorden, Åsa. Hij is overigens een fan van je!’

Åsa bekijkt de jongen eens goed. Hij ziet er best goed uit, lekker atletisch. Dan zegt ze: ‘Hoi, ik ben Åsa Lif. En jij bent?’

‘Ik ben Jörg Holsten. En ik ben zulk terrein wel gewend. Want waar ik woon, zijn alleen maar flinke klimmen om te trainen.’

‘Dus je denkt het wel aan te kunnen? Want ik was niet van plan het langzaam aan te doen. We zijn allemaal fanatieke sporters en deze training is voor wedstrijden. Je kunt nu nog zeggen of je mee wilt gaan. Zo nee, even goede vrienden, en zo ja, dan wil ik ook niet op je wachten!’

‘Nee, dat begrijp ik! Ik denk dat ik het wel aankan. Ik ren normaal 8 kilometer per dag en ook op behoorlijk tempo. En bovendien vind ik het supercool, dat ik nu met zo’n bekende sporter mee mag rennen! Beter kan het niet!’

Åsa lacht en zegt: ‘Nou, dan gaan we ook maar meteen van start. Eerst rustig opwarmen, en zodra we in het bos zijn, dan geven we flink gas!’

Daar is iedereen het mee eens, en ze vertrekken dan ook meteen. En als ze eenmaal in het bos zijn, geeft Åsa ook flink gas. Ze moeten flink aan de bak, want ze rent behoorlijk door. Voor Ingrid en ...

... Roald is het geen probleem, die zijn dit inmiddels wel gewend. Voor Ester is het wat moeilijker, maar ze kan toch goed volgen.

Asgeir heeft helemaal geen problemen, net als Jörg. Die lopen samen achter het groepje aan, en praten zowaar met elkaar.

Åsa heeft echt niets te veel gezegd, het parcours is echt heel pittig. Maar iedereen kan goed volgen. En Jörg maakt goede indruk, dat hij hun op dit stevige tempo nog zo goed kan volgen, maar hetzelfde geldt ook voor Roald. Als ze weer terug bij het hotel aankomen, zijn ze op Roald na uitgeput en hijgen flink. Roald is wel moe, maar zou best nog wel een stuk door kunnen.

Åsa kijkt hem verbaasd aan en zegt tegen Ingrid en Ester: ‘Is dat normaal, dat jullie man niet moe te krijgen is? Ik dacht hem wel kapot te krijgen door het tempo flink op te voeren, maar zo te zien is hij niet moe te krijgen!’

‘Hij is soms net als superman, Åsa. Roald krijg je niet snel moe. Hij lijkt altijd wel ergens een reservepotje energie over te hebben. Maar hij gaat ook zuinig om met zijn energie. Maar als ik hem nu zo zie, zat hij wel tegen die grens aan, waar hij zijn potje reserve moest aanspreken.’

‘Wow, en hij wil straks een Iron Man gaan rennen? Dat gaat nog een verrassing worden, dat verzeker ik je. Hij zou in staat zijn om die gevestigde orde het moeilijk te maken!’

Roald zegt: ‘Nu overdrijf je wel een beetje, Åsa.’

‘Weet je het zeker, Roald? Heb je al gekeken op je tracker? Dan had je ook gezien, dat we geen 12 maar 15 kilometer ...