De Oude Fabriek - 2 - Sex Verhalen

De Oude Fabriek - 2

... rechtop trekt. Het was een grote, jonge, keurig geklede jongeman die met zijn ander hand de stok tegenhield van de ploegbaas. Met een boze blik sprak hij de ploegbaas aan, maar door het lawaai van de machines kon ik hem niet verstaan. De ploegbaas buigt zijn hoofd naar beneden, draaide hem om en loopt geërgerd van ons weg.

“d'accord” spreekt hij tot mij. Ik kijk naar mijn zus maar ook zij trek haar schouders op. “Quel est votre nom” lacht hij tot mij, “Je suis Theodorus”. Met mijn betraande ogen staar ik hem onbegrijpend aan. “Comment ça va? … Of het… met je gaat” vraagt hij me in het gebroken Nederlands. Snotterend trek ik mijn neus op en knik bevestigend, al doe mijn hele lichaam pijn van de stokslagen. “Ik heet Theodorus, de zoon van ,… monsieur Baron, le patron,… van deze fabriek. … Wat is uw, … naam”, herhaald hij me nog eens van voorgaande. Nog aangeslagen blijf ik hem bang aanstaren. Daarentegen, neemt mijn zus het gretig van mij over, ”Ik ben Francine en dit is mijn kleine broer Klaasje, meneer Theodorus.” Haar wangen hebben een gezond kleurtje en ze wiegelt ongewoon met haar heupen, maar daar heeft de jongeheer geen oog voor.

Hij heeft het meer met mij te doen dan met mijn zus en maakt hem wonderbaarlijk zorgen over mij, “Ga toch maar naar de ziekenboeg,… Ik ga wel met je mee.” Sinds kort hebben ze van de overheid een lokaal moeten voorzien waar ze de gewonde of zieke arbeider kunnen verzorgen. Daarnaast hebben ze ook een open stortbad geplaats omdat de ...

... hygiëne van de arbeiders niet altijd pluis was. Op zondag wassen we ons thuis in een teil, allemaal met het zelfde warme water van de ketel op de kachel. De laatste moest het al doen met grijs lauw water.

Het is vrijdag en mijn gescheurde lompen die ik al twee weken aan heb, ruiken niet zo fris meer. Het verbaasd me dan ook niet dat hij me aanmoedigt om mij eerst te wassen. Op een houtenstoel licht een witte handdoek klaar. Verlegen sta ik naar de houtenstoel te kijken, wetende dat ik al mijn lompen daar moet overhangen en naakt onder de sproeier zal moete staan. De Jongeman Theodorus helpt mij bij het uitrekken van mijn onderhemd, want door de slagen doen mijn rug, schouder en armen pijn en kan ik me zelf moeilijk behelpen.

De blauwe plekken zijn bijna niet te onderscheiden van het vuil op mijn naakte huid. Als laatste trek ik zelf mijn onderbroekje uit en houd mijn handen voor mijn piemeltje. Onder de sproeier houd ik één hand voor mijn kruis en met het ander hand trek ik bang aan het touwtje dat naast de sproeier hangt. Dit is mijn aller eerste keer en weet niet wat mij te wachten staat. Bij de eerste druppels op mijn lichaam, gil ik het uit en laat het touwtje meteen weer los. Het water is ijskoud en doet pijn op de open wonden. Theodorus moet lachen door mijn onhandigheid, “niet bang zijn,… wacht ik zal je helpen” en begin zijn mooie kleren uit te doen. Zijn huid is spierwit en op zijn borst is hij lichtjes zwart behaard.

Zonder schaamte trekt hij zijn broek en ...