Volkomen Onverantwoord - 4 - Sex Verhalen

Volkomen Onverantwoord - 4

‘Sorry dat ik het zeg maar u begrijpt waarschijnlijk niet dat wij geen behoefte hebben aan een praatje met u of of uw poging tot flirt. We zijn op huwelijksreis naar Berlijn. Misschien kunt u in een andere coupé gaan zitten. Anders doen wij het, we zijn hier niet van gediend.

(Wat er aan vooraf ging lees volkomen fout 1-3)

Netty keek me veelzeggend aan. Ze had mijn hand vastgepakt en streelde die. De man keek verbouwereerd en voelde zich ineens teveel en betrapt, en stond mokkend op en verliet de coupé. We hadden de coupé voor even alleen.

Met haar andere hand streelde Netty mijn wang en kuste me teder op mijn mond.

De vlammen sloegen meteen uit mijn kut. In verwarring en verbazend verlangen.

Ik was met mijn adjunct directeur voor een zakelijke ontmoeting op weg naar Berlijn. Ze had het zo gepland, nadat ze me had verleid.

Netty lachte en zag mijn onzekerheid over wat er gebeurde.

‘Laten we er niet omheen draaien. Wij hebben het leuk voor zo lang het duurt. Laten we het dan in Berlijn ook leuk hebben met elkaar. Ze likte snel langs het knopje in mijn oor toen ze dit fluisterde.

‘We gaan zaken doen en genieten van elkaar en van het leven.

Jij voelt je vrij om weer van je leven te genieten. dus wat let je. Berlijn is de stad van de liefde.’

Mijn tepels voelden keihard en priemden in mijn bh. Mijn hart klopte in mijn keel en mijn kut begon te stromen terwijl de trein voort denderde .

Wat er in Berlijn zou kunnen gebeuren tussen Netty en mij ...

... sluimerde al langer in mijn gedachten, maar ik drukte het steeds weg omdat mijn nieuwe liefdesleven al gecompliceerd genoeg was met collega en neukmaatje Gerard onder handbereik. Ja ik was het weekend bij haar thuis geweest. Maar het had me superonzeker gemaakt. Maar het verlangen was telkens sterker dan dat.

Netty’s hand verdween onder mijn rok terwijl ze me kuste en haar tong even in mijn mond naar binnen drong. Ik deed mijn benen als vanzelf lijdzaam en afwachtend uit elkaar.

Netty is zelf begin vijftig, zeven jaar ouder dan ik. Als adjunct directeur, een wervelwind in ons kantoor.

‘Het moet anders, beter’, vindt zij en dat leidde tot gemor en onzekerheid.

Maar ik had in stilte bij al dat geklaag om me heen, bewondering voor haar. Ze had gelijk, ze eiste meer inzet en betrokkenheid. Als iemand dacht dat bij ons werken een gewoon baantjes was voor het salaris, dan kon je beter opkrassen. De klant was koning en dat betekende dat je altijd een stapje meer moest doen dan er van je gevraagd werd. Ze was duidelijk, en had op iedereen een natuurlijk overwicht.

Ze maakte er geen geheim van dat ze op vrouwen viel. Daardoor ging het al snel in de wandelgangen rond:

‘Ben jij al bij die pot op het matje geroepen?’

Van een man zou dat nooit gezegd worden. Maar zij trok zich er niks van aan. Ze was hard en eerlijk. Vanzelfsprekend, een echte leider.

Ze zag er goed uit en je kon duidelijk merken dat ze zin in het leven had. Ze complimenteerde als je resultaat boekte en ...