Charlotte - 16 - Sex Verhalen

Charlotte - 16

... aan je kleine nichtje. De laatste keer, dat ik haar gezien heb, moet meer dan tien jaar geleden zijn!’

‘Dat zou wel eens kunnen, toen was ze nog zes.’

Ik wenk Charlotte erbij en ik zeg tegen haar: ‘Misschien kun je Herman nog herinneren van vroeger. Hij heeft je ooit eens meegenomen op zijn motor.’

Charlotte denkt even na en zegt: ‘Oei, dat weet ik nog, maar toen was ik nog heel klein! Is hij dat?’

Ik knik. ‘Ja, dat was Herman. En het was maar goed, dat je moeder en je vader dat niet wisten. Die waren helemaal geflipt, als ze dat geweten hadden.’

Charlotte lacht. ‘Dat weet ik wel zeker!’

Ik stel haar dan voor aan de rest en zo zijn we aan ieder goed voorgesteld. Leo en Herman hebben me ook voorgesteld aan hun kinderen. Leo heeft twee mooie dochters, een van twee en een van vijf. Ze heten Isabelle en Tamara. De zoon van Herman is vier jaar oud en heet Peter, en ik moet wel even slikken, als hij me vertelt, dat hij zijn zoon naar mij heeft vernoemd. Ik ben best wel geroerd door die geste.

‘Mag ik vragen, waarom je dat gedaan hebt, Herman?’

‘Gewoon, ik heb je altijd als een voorbeeld gezien.’

‘Ik, een voorbeeld?’

‘Jazeker! Jij was altijd degene, die het voortouw nam. Je bent eerlijk en respectvol. En je neemt voor niemand een blad voor de mond. En door mijn zoon jouw voornaam te geven, hoop ik, dat hij later ook zo wordt als jij. Dat hoop ik oprecht.’

‘Wow, dat is nogal een eer. Ik hoop dan ook, dat mijn naamgenoot dan ook mijn naam eer aan ...

... doet.’

‘Dat doet hij tot nu toe ook. Het is een fijne knul. Al zou ik soms willen, dat hij meer karaktertrekken van zijn moeder zou hebben.’

Ik nodig ze uit om binnen te komen. Ik geef ze een korte rondleiding door mijn huis en laat ze dan plaatsnemen op het terras buiten. Het is nog steeds heerlijk weer en op het terras kun je nog lekker in de schaduw zitten.

Mae zegt: ‘Je hebt een mooi huis, Peter. En je tuin mag er ook wel zijn. Hier zou je een voetbaltoernooi kunnen houden!’

‘Dat zullen we maar niet doen. Ik ben zuinig op mijn gazon. Maar bedankt voor het compliment, dat waardeer ik erg.’

Mae moet lachen. ‘Je bent duidelijk wel iets veranderd, Peter. Vroeger zou je dat niets gedaan hebben.’

‘Ik waardeer nu het leven meer, Mae. Met alles wat erbij komt. Dus nu doen me zo’n complimenten ook veel meer, dan vroeger. Ik waardeer nu wat ik heb, wat er nog in de toekomst in het verschiet ligt ook. Ik omarm het allemaal. En de reden waarom, dat weten jullie allemaal.’

Mae knikt. ‘Dat komt door je ongeluk, of niet? Je afscheid was zo plotseling, dan we er nooit echt de kans meer voor hebben gekregen om er eens goed over met je te praten. Maar aan de andere kant, als jij eenmaal iets besloten hebt, ga je er ook vol voor. Het had geen zin om het je uit je hoofd te praten, of er überhaupt iets over te zeggen. Je zou toch niet luisteren.’

‘Dat besluit was voor mij ook niet gemakkelijk, Mae. Maar ik moest breken met die wereld, om in deze wereld te kunnen slagen. Ik ...