Meer Dan Dansen... - 2 - Sex Verhalen

Meer Dan Dansen... - 2

Het voelde alsof ik een week boven m’n stand had geleefd, deze afgelopen week. Alsof ik ouder was, dan dat ik eigenlijk was. En of dat nou perse met Sandra te maken had die mij ook ouder had ingeschat, en waardoor ik in een zin ook zeker ouder was geworden, durfde ik niet helemaal te zeggen. iedereen werd ouder. Niet alleen ik. Mirjam was wat dit betreft al ouder, maar haar sprak ik niet meer. Na onze thuiskomst op school gingen we uit elkaar. Dat was niet makkelijk. Heel even daarvoor waren we nog even alleen. We hadden een minuutje nog tegenover elkaar gestaan terwijl de lage zon fel bleef schijnen alsof er niets aan de hand was. ja, het was kort en opvallend, maar zwijgend hadden we elkaar aan gekeken. Ik wilde haar van alles zeggen, en van alles vragen. Haar nog 1 laatste keer vertellen dat ik van haar hield en dat ik meer voelde voor haar dan alleen een verliefdheid. Maar zo ver kwam het niet. Meerdere keren zag ik haar gestalten maken mij iets te zeggen op haar beurt. Maar ook bij haar kwam het niet zo ver. Haar vader had ons gegroet en haar mee genomen, niet veel later. En het was voorbij. Met jeukende vingers had ik bijna het hele weekend met m’n telefoon in m’n handen gezeten om haar toch wat te sturen. Maar het had net zo goed iets voor Sandra kunnen zijn, wat ik verzon te sturen. Ik wilde haar ook wat sturen, maar wist echt niet wat. Misschien maar beter omdat ook gewoon af te sluiten nu. En zodoende gebeurde dat ook. Min of meer dan. Want er ging geen minuut ...

... voorbij, zonder dat ik aan de 2 dacht, en vooral aan Mirjam. Alleen maar Mirjam op den duur. En zo was ik dus ook weer terug bij af. Ik was niet ouder geworden. Ja, een paar daagjes hooguit. Maar in m’n kop was ik nog hetzelfde puberende jongetje wat moedeloos verliefd bleef op dat rare knappe meisje. Hat was niet meer hetzelfde als voorheen, dat was zeker, maar uiteindelijk zat ik gewoon weer op school met dezelfde mensen, en dus ook met Mirjam. Het eerste uur Duits gebeurde ook gewoon weer, maar naast haar zou ik niet meer zitten. Ik zat naast Jermo achter Patricia en Melissa. Alsof dat nu normaal was. ik moest wel lachen om Jermo, die Melissa gevolgd was op de afgelopen buitenlandse reis naar Parijs, maar daar helemaal niets bereikt had. ik snapte hem wel om voor Melissa te gaan, maar Patricia was toch echt de leukste van de 2. Maar als Melissa zich dan even omdraaide en mijn ogen gelijk kansloos naar haar boezem werden getrokken, was ik dat ook even vergeten weer. Patricia zag dat ook, en dat was gewoon pijnlijk. Melissa leek het wel leuk te vinden. Ik negeerde haar steeds meer, omdat ik dan meer aandacht kreeg. Dat patroon was me bij haar in ieder geval goed duidelijk. Maar tegelijkertijd schrok het Patricia een beetje af. Hoe meer aandacht ik kreeg van Melissa, zonder daar om te vragen, maar mij hoorde je niet klagen, hoe minder haar best Patricia dan deed om Melissa te beconcurreren. Alsof ze dacht kansloos te zijn tegenover Melissa. Jermo vrat zichzelf dan op, en ik ging ...