Rick En Zijn... - 4 - Sex Verhalen

Rick En Zijn... - 4

... halve cirkel rondom het vierkante bad stonden houten ligstoelen, gevuld met parelwitte kussens. Vanaf de stoelen keek je uit op de hawaiiaanse bar aan de andere kant van het bad waar een man, zwart kroes haar, zonbruine huid en ergens in de 30 bezig was een doek over de toonbank te halen. ‘Als jij nou onze spullen bij de stoelen legt ga ik voor ons wat te drinken halen.’ Zei ik grijpend naar me portemonnee. Denvi knikte en begaf zich naar de stoelen. De drang om die man te vragen wat hij in godsnaam, midden in de nacht bij een verlate zwembad, te zoeken had in een bar verdween toen ik de drankjeslijst doornam. ‘Hallo kann Ich eine…’ Mijn zin werd onderbroken door de man die aangaf ook Nederlands te spreken. Lachend vroeg ik om twee biertjes. De man legde twee kokosnoten op de toonbank. ‘He heeft u niet gewoon twee glazen in plaats van kokosnoten?’ Vroeg ik aangezien ik mijzelf die kokosnoten niet zag sjouwen. In ieder geval niet in een scenario waar ze zonder te vallen Denvi bereikten. ‘Volgens mij heb je te diep in het glaasje gekeken want je slaat wartaal uit man’ Riep de man spottend. Hierdoor had ik geen oog meer gehad voor de kokosnoten die ineens weg waren. In plaats daarvan stonden er nu twee glazen met bier. ‘Huh’ Reageerde ik met stomheid geslagen. Zijn gezicht bleef serieus staan tot ik hem misschien wel heel verward aankeek. ‘Ik zit maar te kutten met je haha’ Barste hij in lachen uit en rekende af.

Omdraaiend naar de stoelen met het bier zag ik Denvi niet ...

... meer. Enkel onze spullen. Niks was er meegenomen. Alles lag er nog. Het groen belichte water in het bad vertoonde ook geen rimpels die erop wezen dat hij eventueel al was gaan zwemmen. Vreemd. Bij de stoelen zette ik ons bier neer om daarna de toiletten te af te gaan. Zonder resultaat. Hij was nergens te bekennen. Gehaast liep ik terug naar de bar om de man te vragen of hij iets had gezien. Echter bleek de barman ook weg te zijn. Ik raakte in paniek. In de kleedruimte sloeg ik alle deuren open. Roepend, vragend en vloekend. Maar vinden deed ik hem niet. Waar was hij nou? Dit was niks voor Denvi. Straks is er iets met hem gebeurd. Ik moest hulp gaan halen. Eenmaal bij de deur naar buiten kreeg ik hem niet open. Op slot. ‘Verdomme! Laat me eruit! Huilde ik. Slaand en trappend tegen de geblokkeerde uitgang. Ik was de wanhoop nabij. Ik was Denvi kwijt. En er was helemaal niemand in de buurt. Huilend schreeuwde ik herhaaldelijk om hulp. Plots legde iemand een hand op mijn schouder.

‘Damian? he Damian? Rustig maar, je had een nachtmerrie.’ Zei Rick. Het water stond me nog in de ogen en mijn borst bewoog rap op en neer door de snelle ademhaling. Rick aaide over nog steeds mijn schouder. Aan de andere kant hoorde ik Denvi omkeren alsof zijn rust even verstoord was om vervolgens weer verder te tukken. ‘Gaat ie weer een beetje lief?’ Vroeg Rick zacht. Ik knikte en kroop lekker tegen hem aan terwijl hij doorging met strelen. Net zolang tot ik weer in slaap viel.

Nog steeds benieuwd ...