Weekend Ardennen - Sex Verhalen

Weekend Ardennen

... een stevige wandeling en maaltijd achteraf. Moe maar voldaan kwamen we na donker weer aan in ons huisje. Beide mannen ploften neer op de bank. Mijn man had zijn vijfde of misschien wel al zesde van de dag gedronken, dus ik wist wat me weer te wachten zou staan vannacht. Ik had al even wat makkelijks aangetrokken, en vleide me als laatste neer op de bank, te midden van mijn twee heren. Er was net genoeg plek voor ons drieën, en lichtelijk geïrriteerd door het drankgedrag van mijn man, leunde ik de kant van mijn zoon uit.

Nog geen uur later was het al zover. Het warme haardvuur en de hoeveelheid bier in zijn maag hadden mijn echtgenoot helemaal loom gemaakt, en al snel lag hij naast me te snurken. Geërgerd stompte ik hem wakker.

Ga je nu al beginnen ja ? Half verdwaasd schoot mijn man rechtop.

Als dat vannacht weer gebeurt dat snurken dan slaap je niet bij mij hoor. Bij mijn zoon is er nog plek op het stapelbed. Terwijl mijn man wat in zichzelf bromde en weer slaperig onderuit zakte, protesteerde mijn zoon algauw verbouwereerd. Mam, nee hoor, dan doe ik ook geen oog dicht. Ik deed mijn best om ze te negeren. Ik deed alsof ze niet bestonden, maar een stemmetje in me dwong me eraan toe te geven, en het leek alsof datzelfde stemmetje de controle over mij nam en mij met trillende stem deed zeggen. Dan slaap jij maar bij mij hoor schat.

Allerlei gevoelens schoten door mij heen. Een mengeling van een soort vreemde angst, en schuldgevoel. Veel schuldgevoel. Waarom ? Dat ...

... woord spookte nu onophoudelijk door mijn hoofd. Waarom was dit plannetje weer zo snel in mijn hoofd geschoten ? En waarom was ik weer zo zwak gebleken om er direct aan toe te geven ? Waarom had ik mezelf weer die richting uit gestuurd ? We zijn hier ten slotte als gezin, en dan ging ik die weg op. Die verboden weg. Ik probeerde mijn onkuise gedachten te bannen, maar voor mijn zoon leek het alsof we al samen lagen. Hij nestelde zich tegen me aan, en met een zelfvoldane glimlach op zijn gezicht, richtte hij zich naar de tv. Niet lang daarna weerklonk opnieuw, eerst nog zachtjes, dan stilaan luider, het ronkende geluid van mijn in slaap gevallen man. Het begon te kriebelen in mijn onderbuik. Af en toe keek ik vanuit mijn ooghoeken richting mijn zoon, die eveneens wat onwennig omkeek, wat ik aan zijn zachte maar nerveuze heen en weer geschuif kon merken. Ik keek opnieuw de andere kant op, en zag hoe mijn man volledig ingedommeld was. Ik grabbelde naar de afstandsbediening, en draaide naar mijn zoon toe. Mijn schat beantwoordde mijn blik. Zijn ogen fonkelden als twee heldere sterren aan het firmament. Verwachtingsvol volgde hij mijn elke beweging. Ik drukte op het rode knopje, en de tv ging uit.

In de verte weerklonk het uitstervende geluid van een blaffende hond. Ik ademde even diep in, terwijl ik mijn zoon nog steeds lieflijk aankeek. Dan ademde ik weer uit. Behoedzaam ging ik wat rechtop zitten, en drukte het kussen achter mijn rug wat samen, waarna ik me richting mijn zoon ...