Mijn Papa, Mijn Pooier - 7 - Sex Verhalen

Mijn Papa, Mijn Pooier - 7

... uurtje voor school. Dan nam Tamarine een douche. Haar zus hielp haar met haar make-up. Vermits papa met een vriend naar de voetbal was, bracht Shenne haar naar het hotel. ‘Bel me als ik je moet komen halen, oké?’

‘Doe ik.’ Een snelle kus en het meisje stapte uit. Ze liep het hotel binnen en begroette Jorgen, die druk in de weer was met een Engels koppel. Ondanks dat maakte hij toch tijd om haar de sleutel van kamer 307 te overhandigen. Daar wachtte de jonge hoer met ongeduld op de komst van haar speciale klant.

15.

Tok-tok. Twee bescheiden klopjes.

Het was alsof Tamarine getroffen werd door een stroomstoot. Ze veerde overeind en liep naar de deur. Daar hield ze even halt, haalde diep adem, telde tot vijf - ze was van plan geweest om tot tien te tellen, maar dat haalde ze niet - en opende de deur. Een glimlachende mijnheer Westra stond in de opening. ‘Kom binnen,’ nodigde ze hem uit en deed met een breed handgebaar richting kamer een stapje opzij.

‘Dankjewel,’ zei Pieter. Eenmaal de deur dicht was, trok hij Tamarine tegen zich aan en kuste haar hartstochtelijk.

Het meisje beantwoordde zijn kus met evenveel passie. Het effect van zijn hartstocht deed haar huid in kippenvel uitbreken en haar poesje huilde tranen van zoet geluk. Zijn linkerhand had de weg naar haar billen gevonden.

Na een minuut verbraken ze de kus.

‘Ik heb honger,’ zei Tamarine. ‘Kunnen we iets bestellen?’

Westra was in de war. Dat wilde hij wel, maar de klok liep.

De hoer wist ...

... wat haar klant dacht. Ze legde haar hand op zijn bovenarm. ‘Vanavond staat mijn klok stil.’

‘Oh?’ deed de man. ‘Interessant. Wil je iets bestellen of gaan we naar beneden, naar het restaurant. Je kunt hier lekker eten, naar het schijnt.’

Dat wilde Tamarine wel. ‘Maar ben je niet bang dat je een bekende je ziet? Je vrouw zou er snel achter komen…’

Pieter haalde zijn schouders op. ‘Mijn vrouw, dat is mijn probleem. Ik ben nu hier met jou en het zou me een eer zijn met jou in het openbaar gezien te worden.’

Dat begreep Tamarine wel. De mannen zouden stikjaloers zijn op hem en de vrouwen zouden haar bloed kunnen drinken. ‘Goed,’ zei ze dan, ‘laten we gaan.’ Ze zette een stapje in de richting van de deur toen hij haar tegenhield. ‘Is er iets, mijnheer?’

‘Pieter,’ probeerde de man nogmaals. ‘Gewoon, Pieter. En ja er is iets. Er is iets teveel.’

‘Huh?’ Ze was in de war.

Pieter tilde haar jurk omhoog langs de split, zodat haar string tevoorschijn kwam.

Nu begreep Tamarine het. Zonder zich te bedenken, trok ze het lapje stof uit en gaf het aan Pieter. ‘Zo beter?’

‘Yep’ - en hij stak het stringetje in de zak van de blazer die hij droeg.

Dan gingen ze naar beneden. Toen ze de lift verlieten en de hal overstaken naar het restaurant, voelde ze de blikken van de mensen op zich - er stond een koppel aan de balie en bij de wand waar toeristische foldertjes in een rek uitgestald waren, stonden drie vrouwen en een man. Plots neeg één van de vrouwen geschokt naar de ...