Zon, Zee, Cicades en Sex 1 - Sex Verhalen

Zon, Zee, Cicades en Sex 1

... verstopt en van zijn zak is weinig te zien. Ongemakkelijk wordt ik me ervan bewust dat ik wel gênant zijn geslacht in me op zit te nemen. En ik verplaats mijn blik dan ook gauw naar zijn gezicht. Hij grinnikt. Ja ik zit raar in elkaar. Ik krijg altijd even een stijve als ik het water uit kom en de warme zon weer op mijn lijf voel. En hij gaat liggen. Ik ben van mijn stuk door zoveel openheid ineens. En zo is het een tijdje stil. De zon verwarmd en ik word weer wat rustiger. Als ik een blikje bier open trek hoor ik; Mmm. En niet meer dan dat. Wil je er ook één? Vraag ik. Graag mompelt hij. Hij draait van zijn buik af, komt wat dichterbij en gaat in kleermakerszit naar me toe zitten. Hij buigt naar voren en steekt zijn hand uit. Ik ben Mark, zegt hij. Ik schud zijn hand en antwoord met een, in een uitnodigende glimlach verpakt, Freek. Op zijn borst en voorhoofd parelen minuscule zweetdruppeltjes. Zijn pik is nu weer tot normale proporties geslonken. Ook zijn ballen zijn nu weer ingedaald. Mmmm. Wat is dat toch een mooi gezicht als je een man zijn ballen zo onder in zijn slappe balzak zit liggen. Vooral als hij dan zo mooi glad geschoren is.

Proost.

En we klinken de blikjes tegen elkaar. Als ik een shaggie opsteek zegt hij: Moet je niet doen joh. Ach ja, zeg ik, en ik zucht er wat bij. Op mijn vraag hoe hij al zo gebruind komt vertelt hij dat hij al een tijdje in Pals aan het werk is. En dat hij als het even kan wel even aan het strand komt. Ik vertel hem natuurlijk over ...

... dat ik hier nu eindelijk voor het eerst in mijn eentje ben. Geregeld dwaalt mijn blik ook over zijn lijf. En terwijl we wat van die onschuldige levensdingen uitwisselen voelt hij, net als ik, zo geregeld even aan zijn kruis. Voor mij voelt ons ballenkrabben als een soort van communicatie. We verbergen het in ieder geval niet voor elkaar.

Ik ga even afkoelen zeg ik. Daarop haalt hij een sponsbal uit zijn rugzakje en vraagt; Zullen we samen gaan en even een balletje gooien? Hij wacht mijn antwoord niet af. En dat hoeft ook niet meer. Het linkje tussen ons is wel gelegd. Met dat we naast elkaar, naar de vloedlijn lopen kijken we even, misschien wat schichtig, om ons heen. Quasi per ongeluk raakt de rug van mijn hand even zijn bovenbeen. Mark kijkt me even aan met een blik van; fijn zo samen. Tot halverwege onze dijen in zee gooien we de sponsbal naar elkaar over. Het zal het jongetje in me zijn dat ik het niet kan nalaten om de bal vol met zand in zijn richting te gooien. Hij ziet het aankomen, draait snel om en de zandbal kletst spetterend op zijn rug. En zo stuitert die zandbal heel wat keertjes heen en weer. Ongemerkt, maar zeker ook opzettelijk, komen we steeds dichter bij elkaar. Tot hij me een keer pootje haakt en ik onder water verdwijn. Met onze handen om elkaars polsen trekt hij me weer overeind. En we staan dan wel heel dicht bij elkaar. Even glijdt Mark's hand over mijn borst en tepel, die strak staat van de kou. Opwarmen? Vraagt hij. Ik kijk even snel naar wie er ...