1. Heidenen 1 - Tante


    Datum: 8-9-2019, Categorieën: Familie Auteur: Roodwitzwart, Bron: Opwindend

    ‘En neem ook gelijk even mijn telefoon mee!’ riep mijn moeder vanuit de tuin.
    
    Ik liep net de keuken in om theewater op te zetten voor mijn ouders, zus, en tante die buiten op het terras zaten. Ik was net thuis gekomen en werd direct aan het werk gezet. Zo ging dat.
    
    Voor zover ik het mij kan herinneren was het hartje zomer en was ik een jaar of 16 of 17.
    
    Ik deed de schuifdeur achter mij dicht, pakte de telefoon van de zijtafel die ik in mijn broekzak stopte, en liet de waterkoker vollopen met water.
    
    Ik hoorde de schuifdeur opengaan. ‘Zeg je niet eens even gedag?’ klonk het achter mij.
    
    Een tinteling van aangename spanning schoot door mijn lijf. Mijn hart sloeg een paar slagen over, ging toen sneller slaan, en verwarmde het bloed in mijn aderen. 
‘Nog steeds zo onhandig en ongemakkelijk met vrouwen’ zei ze plagend.
    
    Ik draaide me om. ‘Sommige vrouwen’ antwoordde ik met een glimlach van geveinsde zelfverzekerdheid.
    
    Tante blikte even over haar schouder richting het terras en stapte naar binnen.
    
    ‘Ik voel me genegeerd, neefje’ zei ze sarcastisch terwijl ze naar de eetkamertafel liep.
    
    Ik zette de waterkoker aan en pakte een dienblad en wat kopjes.
    
    ‘En dat terwijl we zo’n leuke avond hebben gehad vorige week’.
    
    ‘twee weken geleden’ corrigeerde ik haar.
‘Oh pardon, meneer’ antwoord ze spottend.
 Ze bladerde willekeurig door het tijdschrift op tafel, draaide zich om en ging op de rand van de tafel zitten. ‘Ik heb zin om het nog eens over te doen. ...
    ... vanavond, misschien?’
    
    Ik zette een potje met suiker op het dienblad, draaide me om en keek haar aan.
    
    Wederom een schok van aangename spanning in mijn borst toen ik haar zag zitten.
    
    Haar benen over elkaar, haar handen naast haar op tafel en licht naar voren leunend. Haar lichtgrijze lange zomerjurk omsloot haar welgevormde lijf.
    
    ‘vanavond kan ik niet’ antwoordde ik.
    
    Ik kon mijn tante niet voor de gek houden met die geveinsde zelfverzekerdheid. Sterker nog; ze leek het uiterst grappig te vinden en speelde er mee als een kat met een dooie muis.
    
    ‘En wanneer heb je wel tijd?’ ze trok een wenkbrauw op.
    
    ‘kweetnie’ antwoordde ik
    
    Tante kwam wat omhoog en sloeg haar armen over elkaar ‘kweetnie?’ zei ze op licht spottende toon.
    
    Ze keek door de tuindeuren naar het terras en wendde zich toen naar mij. ‘Heb je nú tijd?’ vroeg ze met een grijns. Ze hupte van de tafel en zag haar borsten licht schudden. Weer ging er een schok door mijn lijf maar deze ging richting mijn onderlijf.
    
    Ze wenkte me.
    
    ‘niet nu’ zij ik.
    
    Ze reageerde niet maar bleef me grijnzend wenken.
    
    ‘niet nu’ herhaalde ik. 'en zeker niet hier'.
    
    Ze zuchtte, maar bleef ondeugend grijzen. ze hief haar armen en rekte zich uit. Haar borsten duwden door de zachte stof van haar zomerjurk.
    
    Met haar handen ging ze langs haar zei en over haar benen.
    
    Met gestrekte benen boog mijn toch nog vrij lenige tante helemaal voorover. Ze pakte de rand van haar vloerlange Jurk en tilde het op. Haar handen gleden ...
«1234»