Schoolproject Met Gevolg - 1 - Sex Verhalen

Schoolproject Met Gevolg - 1

Zuchtend ontving Renske de opdracht. Waarom? Het nieuwe project van school betrof een correspondentie met een gevangen zittend persoon. Zonder woorden liet ze merken dat ze er geen zin in had. Waar haar studiegenoten er wel lol in leken te hebben, zag Renske geen aanknopingspunt om enthousiast te worden van de opdracht. Ze had zo haar mening over mensen die achter de tralies zaten.

‘Jullie ontvangen per mail de naam en het adres waar jullie de brief aan dienen te richten,’ zei de docent alvorens hij de les beëindigde.

Renske pakte haar spullen in en liep het lokaal uit.

Eenmaal thuis opende ze haar laptop. Tijdens de terugreis had de opdracht haar niet losgelaten. Daarom had ze besloten om maar snel een start te maken. Hoe eerder ze er aan zou beginnen, hoe eerder ze er ook mee klaar was. In haar e-mail zag ze de naam en het adres. John. Het nummer van de ‘kamer’ en het adres van de gevangenis stonden er ook bij. Renske moest een beetje lachen in zichzelf toen ze zag dat hij niet eens zo ver bij haar vandaan in de gevangenis zat en dat de brief dan toch per post zou gaan. Afgeven zou misschien nog sneller zijn.

Ze begon.

Beste John,

Zoals je misschien weet, moeten wij voor school iemand een brief schrijven die in de gevangenis zit. Bij deze.

Ik vind dat best moeilijk. Ik weet niet wie u bent en weet ook niet of u zit te wachten op informatie over mij, een persoon die je niet kent. Toch begin ik daar maar mee. Ik ben Renske. Ik ben 19 jaar en woon samen ...

... met mijn vriend. Nog niet zo lang. Dat bevalt goed. En ik studeer dus. Buiten zaken die elk meisje bezighouden, heb ik niet veel interesses of bezigheden.

Ik hoop vooral dat het u goed gaat.

Groetjes,

Renske

(p.s.: Sorry dat ik niet goed weet wat ik moet schrijven of vragen)

Nadat ze de brief eerst naar haar leerkracht had gemaild en vervolgens had uitgeprint, liep Renske door het druilerige weer naar de dichtstbijzijnde brievenbus. Nog net voordat deze die dag geleegd zou worden, duwde ze de envelop door de gleuf. Dat luchtte op. Renske voelde zich opgelucht. Die man moest eens weten dat ze zelfs door dit vieze weer liep voor hem. Ondanks dat ze er tegenop had gezien, voelde ze zich toch content.

Daarna dacht ze niet meer aan de opdracht en vermaakte ze zich als elke andere avond.

Het was woensdagmiddag toen Renske nietsvermoedend thuiskwam. Haar vriend zou er nog niet zijn, zoals elke dag. Ze zette haar tas in de gang en keek zoals gewoonlijk naar de binnengekomen post. Elke dag als de postbode was geweest, deed Renske dat, zonder dat ze zelf wat kreeg. De keren dat er post voor haar was, waren per jaar op twee handen te tellen.

Ditmaal zag ze iets dat ze niet verwachtte. Een envelop met haar naam erop. Alleen haar voornaam en haar adres. Ze pakte de envelop en nam die mee naar de keuken. Met een aardappelschilmesje maakte ze de envelop open en haalde de inhoud eruit. Een handgeschreven brief.

Beste Renske,

Hoewel jij niet wist wat je moest ...