Was het een hoertje, of niet..? - Sex Verhalen

Was het een hoertje, of niet..?

Ik had vanmiddag mijn vrouw met haar twee vriendinnen afgezet op Schiphol, de dames gingen een weekje naar Egypte, genieten van de zon. Nu liep ik over de wallen in Amsterdam, ik had besloten om mijzelf op een hoertje te trakteren, ik slenterde wat rond door de steegjes rondom de oude kerk en rondom de Oudezijds Voorburgwal, hier en daar bekeek ik een hoertje eens wat beter, maar ik kon er niet toe komen om ergens naar binnen te gaan. Het was druk met toeristen en ik besloot om eens in het singelgebied te gaan kijken, daar zitten ook altijd wel wat mooie dames en die plekjes zijn bij de toeristen niet zo bekend. Ook hier stopte ik regelmatig bij een raam en vroeg zelfs enkele keren naar de prijs, maar op de een of andere manier kon ik ook hier geen vrouw naar mijn smaak vinden. Ik besloot iets te gaan drinken en vond een kroegje met een binnen terras waar het heerlijk rustig was. Ik bestelde een cappuccino. Ik had de koffie net op tafel staan toen er een vrouw van een jaar of vijfentwintig binnen kwam. In een oogopslag zag ik dat het best een lekker ding was, half lang blond haar, niet te grote borsten en een mooi figuurtje. Ze koos het tafeltje naast mij en toen ze daar ging zitten stootte zij tegen mijn tafeltje, daardoor ging mijn koffie om. Ik kon nog net achteruit schuiven en bleef droog maar de koffie droop van tafel. “sorry, sorry,“ riep ze vertwijfeld en ze zocht met haar ogen naar iets om de nattigheid mee tegen te houden. Het meisje dat daar werkte had het tumult ...

... direct in de gaten en kwam er al aan met een doekje en een dweiltje.

“Maak er maar twee cappuccino’s van,” zei de schoonheid en ze bood haar excuses nogmaals aan. “Dat geeft niets, kan iedereen gebeuren,” zei ik. ”O, wat ben ik toch een kluns he, dit heb ik nou altijd, ik ben veel te hitsig zeggen mijn vrienden altijd. Het is maar goed dat er niets over u heen is gegaan, he?” begon ze te ratelen. Achterelkaar ging ze maar door. Ondertussen schoof ze een stoel bij mijn tafeltje weg, gaf mij een hand. “ik ben Iris,” zei ze en ging zitten. Ik stelde mezelf voor en zei; “Ik heet Wim.” Ze begon wat zachter te praten, en zei toen met een kleine lach op haar gezicht; “ik zag u net nog langs de ramen struinen, kon u geen meisje vinden? was er niets van uw gading?” vroeg ze. “Ho ho, ik was niet echt op zoek hoor!” zei ik terwijl ik me toch een beetje schaamde. Haar lach werd breder toen ze zei; “volgens mij wel, toen ik naar buiten wilde gaan hoorde ik dat je bij mijn buurvrouw om de prijs vroeg.” Ik voelde mij een beetje betrapt en vroeg haar of ze ook in dat werk zat. “Nee hoor, ik werk bij een administratie kantoor dat toevallig zo’n leuke vrouw als buurvrouw heeft, zei ze grinnikend, ik zou er niet aan moeten denken om dat werk te moeten doen, dat zou ik echt niet kunnen! Maar als ik zo vrij mag zijn, kon u echt geen geschikt meisje vinden? Of zoekt u iets heel speciaals?” “Nou, het is geen kwestie van niet kunnen vinden hoor, maar eerder niet van willen of durven denk ik, ik ...