1. Romance Op Grote Hoogte - 3


    Datum: 23-8-2019, Categorieën: Romantisch Auteur: MissyM, Bron: Opwindend 

    Daar staat hij. Geen fantasie kan het halen bij wat ik nu zie.

Ik probeer te doen of er niks aan de hand is, terwijl het voelt of mijn lichaam onder stroom staat.

Ik kan het niet laten, mijn blik wordt gewoon naar hem toe getrokken. Op dat moment richten zijn ogen zich ook op mij. Het oogcontact is als een laserstraal tussen ons, en het geeft me een schok door mijn borstkas. Meteen sla ik mijn ogen neer en voel hoe mijn hartslag versnelt.

Mijn vader roept hem. “Rafael!”

Rafael, zo heet je dus.

Rafael kijkt op en mijn vader wenkt hem.

Hij loopt naar ons toe en schud mijn vader de hand. “Meneer Van Emerick”, groet hij.

Ik voel hoe de spieren in mijn benen uit lijken te vallen en sta te knikken op mijn knieën. Ik sta nu recht voor hem. “Hoi Rafael, fijn dat je er ook bij bent. Ik wil je even voorstellen aan mijn dochter. Dit is Emily.” Zegt mijn vader terwijl hij zijn hand demonstratief op mijn schouder legt.

Dan kijkt Rafael mij aan en steekt zijn hand uit. “Rafael, zoals je al hoorde.” Zegt hij glimlachend terwijl we elkaar de hand schudden. Ik zie zijn diepblauwe ogen met lange wimpers.

Dan buigt hij zich naar me toe en voegt er op gedempte toon aan toe: “Emily van het balkon.” Dan geeft hij me een knipoog.

Hij heeft me herkend, en ik weet niet hoe ik kijken moet. Ik voel mijn wangen gloeien en sla mijn ogen neer.

“Kennen jullie elkaar al?” Vraagt mijn vader benieuwd.

Ik schraap mijn keel. “Nee… Nee hoor, dat niet.”

Ondanks dat ik diep ...
    ... van binnen niets liever wil dan alleen zijn met Rafael, kan ik deze situatie niet meer aan. Ik voel me erg ongemakkelijk en ik schaam me. De gedachte dat hij, bij wijze van, zo door mijn kleding heen kan kijken maakt dat ik me onzeker voel.

“Sorry, ik moet even… ” Stamel ik, terwijl ik mijn champagneglas in de hand van mijn vader druk. Dan loop ik zo snel mogelijk weg.

Ik neem eerst de trap naar de eerste verdieping, zodat ik uit het zicht ben. Dan neem ik de lift, tot de bovenste verdieping waar mijn vader zijn eigen werkruimte heeft. Ik toets de beveiligingscode bij de deur in en ga naar binnen. Ik laat mezelf in de fauteuil zakken, haal even diep adem en kijk door het raam naar de stad. Ik laat mijn hoofd tegen de rugleuning aan rusten en sluit mijn ogen. Het enige waar ik aan kan denken en wat ik voor me zie, is Rafael.

Ik pak mijn mobiel uit mijn handtas en maak een selfie waarop duidelijk wordt waar ik ben, en stuur het naar Anouk. Ze appt meteen terug.

- Zit je boven met mister Anonymous?

- Nee, alleen… Rafael heet hij trouwens. We hebben elkaar gezien en gegroet maar hij herkende me!

- Meen je niet, wauw! Maar waarom zit je alleen boven? Ben je niet blij?

- Nee ik schaam me. Hij zei: Emily van het balkon… Het voelt of hij dwars door mijn kleren heen kan kijken. Ik durf hem niet meer onder ogen te komen.

- Hoe zei hij het dan? Pesterig of probeerde hij te flirten?

- Ik denk het laatste, hij glimlachte lief en gaf me een knipoog toen hij het ...
«1234»