Mini - 20 - Sex Verhalen

Mini - 20

Vrijdagochtend konden we een beetje uitslapen en om half tien liepen we in Gorinchem het gebouw binnen. Theo had voor iedereen taart laten aanrukken, dus moesten we uitwijken naar de grote, algemene koffieruimte op de tweede verdieping. Theo hield een kort toespraakje waarin hij mijn team bedankte voor het vele werk. Hij besloot met: “Die zeeroversbende van Kees heeft er voor gezorgd dat we dit jaar en volgend jaar geen duimen hoeven te draaien. En nu: koffie en taart! Team drie als eerste!” Ik stond op. “Theo dank je wel, maar even een aanvulling: Gonnie, ons calculerende genie, heeft ons enorm geholpen met de cijfers en de inkoop. Zonder haar was het hele project een stuk duurder geweest. Gonnie, mag ik samen met jou de dans openen?” Ze zat achteraan en ik haalde haar op, gaf haar een handkus en leidde haar naar voren.

Theo grinnikte. “Je kunt wel zien dat Kees de afgelopen weken de cursus “Hoe ga ik met dames om” heeft gevolgd…” “En hij is cum laude geslaagd!!!” klonk een heldere stem. Joline leunde lachend tegen de deuropening. “Ah, mevrouw Boogers… Welkom! Mag ik u ook een stuk taart aanbieden?” Theo liep naar haar toe. Ze schudde het hoofd. “Nee, dank u wel. Ik heb niets bijgedragen aan jullie succes. In tegendeel zelfs: ik heb Kees alleen maar afgeleid…” “Dat heeft u dan uitstekend gedaan, waarvoor dank! Écht geen taart?” Joline schudde haar hoofd. “Nee, dank u wel. Sinds kort woon ik bij iemand die probeert een Michelin-ster in de wacht te slepen. Dat is wel ...

... lekker, maar vervolgens blijkt diezelfde chef-kok ook een fitness-trainer van de ergste soort te zijn. Dus: geniet van jullie succes!” Ze verdween even snel als ze gekomen was. Gonnie keek me aan. “Volgens mij gaat het wel lekker tussen jullie?” Ik knikte. “Héél lekker!”

Een halfuur lang zaten we gezellig bij elkaar, kletsend en grappen makend. Toen stond Theo op. “Dames, heren… Het spijt me zeer, maar ik moet weg naar een bespreking, dus ik laat jullie in de steek. Doe iedereen een lol en ruim zo meteen even je eigen rommel op, dan hebben de dames van de receptie wat minder te doen. Of Kees, natuurlijk…” Iedereen moest lachen en ik trok een zielig gezicht. Na een paar minuten was de zaal leeg, op team 3 na. Wij ruimden de restjes even op. Daarna liep ik naar Joline. Die zat, samen met Angelique achter de desk. “We zijn klaar boven, hoor!” Ze lachte. “Was het gezellig?” Ik knikte. “Mooi, dan gaan wij zo even opruimen daar.” “Doe maar niet… Heeft een zekere zeeroversbende al voor gezorgd. Spic and Span. Zelfs de afwasmachine staat aan.”

Angelique keek verbluft. “Wát? Hebben jullie daar opgeruimd?” Ik keek haar aan. “Waarom niet? Wij hebben de zaal gebruikt; logisch dat je de zooi dan ook even netjes achterlaat. Overigens proficiat met je nieuwe job!” Ze lachte. “Dank je wel! Helemaal te danken aan die charmante dame naast me!” Ik knipoogde even naar haar. “Kijk uit hoor… In het begin is ze héél charmant, maar na een week komen er nare trekjes naar boven… Laat je niet foppen!” ...