-
Bakkersjongen - 5
Datum: 10-8-2019, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
5: Een man weet niet wat hij mist Ik zat doods voor me uit te kijken. Weggezakt in een oude maar comfortabele stoel. Buiten regenende het. De mooie sneeuw verdween razendsnel en alles oogde weer vies. Manon was vertrokken. Ze had haar spullen gepakt en weg was ze. Al die tijd zat ik hier in die stoel en hoorde ik haar huilend bezig zijn op onze slaapkamer. Die was nu weer van mij. Maar misschien van mij alleen. Ik had besloten het te zeggen tegen Tessa als ze straks thuis komt. De woorden van Manon waren verleidelijk, maar ik was niet die persoon om stiekem vreemd mee te gaan. Dat was al gebeurd en het beviel me niets. En nadat bleek dat ik losse handjes had, wilde Manon dat waarschijnlijk niet eens meer. Maar dat had verder geen invloed gehad op de keuze. Ik moest het gewoon vertellen. - ,,Hey, lieverd.’’ haar zachte stem was welkom. Gespannen had ik de sleutel in het slot gehoord en versnelde het mijn hartslag meteen. Ik zat met de rug naar haar toe. Ze legde even haar handen op m’n schouders en kuste me op m’n kruin. Ze leek zorgeloos. ,,Is Manon nog weg?’’ vroeg ze me dan luchtig. Moest ze weg dan? Of wist ze dat ze naar huis was? Als ze dat wist dan wist ze ook dat ze waarschijnlijk nog niet thuis was aangekomen. ,,Ze is weg, he.’’ zei ik toen wat doods, wat ze maar op een enkele manier kon interpreteren, terwijl ik door de verregende ramen naar buiten bleef kijken. Ze gooide net haar tas af. Ik draaide m’n nek en keek haar aan. Ze was verrast. ,,Weg?’’ ...
... vroeg ze me dan ook. ,,Naar huis. Ze komt niet meer terug. We hadden ruzie.’’ begon ik gelijk maar. Nu was ze helemaal verdwaast. ,,Wat is er gebeurd dan?’’ Paniek en ongeloof in haar stem. - ,,Ga even zitten.’’ Ik was net gaan staan en gebaarde haar op de bank plaats te nemen. ,,Ik weet niet wat je weet, maar vast niet alles.’’ begon ik toen nog voordat ze zat. Dus bleef ze staan. Ze keek me scherp aan. ,,Ik snap niet dat je het prima vind.’’ begon ik toen. Niet de weg die ik eigenlijk in wilde slaan, maar goed. ,,Je weet dat ze me leuk vind? En je vind het prima dat ik haar leuk vind? Waarom?’’ vroeg ik haar toen in m’n eigen verwarring. Al die tijd had ik gewacht op haar thuiskomst en me voorbereid wat te zeggen. Maar dat was niet dit. Tessa leek even terneergeslagen. ,,Nou, het is toch niets.’’ zei ze dan zacht. ,,Toch niet wat wij hebben.’’ redeneerde ze simpel. ,,Maar wat hebben wij dan? Een seksloze relatie van een jaar? En wat houd die relatie nog in? Je mist me niet eens naast je. En hoe je lacht om die andere jongens…’’ klapte er uit voordat ik het doorhad. Er zat me zoveel meer dwars en blijkbaar wilde ik onbewust meer waarheden op tafel leggen dan goed was. In ieder geval voor nu. Ze schrok ook enorm. Ze raakte direct geëmotioneerd. Ik wilde het nog terugnemen, maar dat kon niet. Nu wist ze hoe ik er over dacht na al die tijd dat ik altijd maar zei dat het goed was. Maar het was ook goed… Dat was het. - ,,Jens, het spijt me. Zo heb ik het ...