1. bezoek thuis


    Datum: 8-8-2019, Categorieën: Overspel Auteur: kathykathy, Bron: Gertibaldi

    De patientenbel zoemt. Soms heeft ze er spijt van dat ze een kabinet thuis heeft laten installeren. Marc had het voorgerekend. Fiscaal razend interessant. Maar in haar specialiteit eigenlijk onzin. En nu was ze zelfs in haar eigen huis niet gerust. Moet ze ook daar de fiscus spijzen. Snel kijkt ze even in de spiegel en schikt haar losse bruine haar. Het wordt tijd dat ze naar de kapper gaat. Of beter dat ze er tijd voor maakt. Even diep ademen en dan opent ze de deur naar de wachtkamer. En deinst terug. Kaplan. Hier bij haar thuis. Zonder een woord te zeggen stapt hij de consultatieruimte binnen en trekt de deur achter zich toe. Kathy hoort de kinderen joelend spelen in de woonkamer. Ze roept. “Jongens ik heb even een patient”. En sluit vlug de andere deur die op het woongedeelte uitgeeft. Het is meteen doodstil in het kabinet. Kaplan zet zich in haar bureaustoel en neemt haar werkkamer in hem op. Haar vader leerde haar houden van grafiek en omdat ze toch meestal in het donker werkt heeft ze van haar kabinet een prentenkabinet gemaakt. Hij neemt zijn tijd. Keurt met zijn grote hand het gladde politoer van haar bureau en trekt één voor één haar schuiven open. Kathy staat voor hem en voelt de woede en angst in haar opkomen. Ze hoort haar kinderen bakkeleien in de kamer hiernaast. Hoe durft hij in haar huis te komen, waar haar kinderen zijn en waar Marc elk moment kan thuiskomen. Wat wil hij van haar. Kaplan geniet van haar onrust en zijn donkere ogen kijken haar spottend aan. ...
    ... “Wat kom je doen” vraagt ze. Ze probeert zich stoer te houden, zoekt haar professionele toontje maar hoort hoe vals het klinkt. Zonder iets te zeggen knoopt Kaplan zijn kostuumvest los en opent de gesp van zijn broeksband. Langzaam en precies om zijn Armani pak te sparen trekt hij zijn riem uit de lussen van zijn broek. Kathy kijkt naar het bruine leer dat dubbel geplooid op Kaplans benen ligt. Ze wil hem toeschreeuwen dat ze dat niet wilt. Dat hij het recht niet heeft om haar pijn te doen en dat hij moet maken dat hij haar huis uit is voor de kinderen hem zien of Marc thuiskomt. Ze voelt haar buik samentrekken tot in haar kutje. Ze weet dat hij haar gaat slaan. Kaplan grijpt met zijn grote bruine handen de leuningen van de stoel. Duwt zich soepel recht op zijn benen. Ze voelt terug hoe hij weer haar adem beneemt zoals de eerste keer dat ze hem zag. Ze voelt zijn naderende geweld en krimpt als een weerloos konijntje. Klaar voor de slachtbank. Kaplan loopt op Kathy toe, duwt haar kin omhoog en dwingt haar hem aan te kijken. Haar lichte ogen in zijn donkere blik. “Jij vraagt niets. Jij leert luisteren.” Zijn diepe, afgemeten stem met zijn vreemde accent sluipt langs de schelpen van haar oren.
    
    Strijkt langs haar tepels naar beneden en dringt tussen haar trillende benen in haar weke buik. Kaplan grijpt haar kort bij de haren, draait haar om en duwt haar voorover op haar bureau. Haar wang tussen haar papieren. Altijd achterop met haar administratie. Fiscaal interessant zei Marc. ...
«123»